به گزارش سراج24">سراج24، الهه زارع، مسئول مطالبه گری وگفتمان سازی خواهران بسیج دانشجویی دانشگاه شیراز، به مناسبت روز ملی جمعیت اشارهای به تاریخچه طرح کاهش جمعیت کرد و اظهار داشت: طرح کاهش جمعیت اولین بار در سال ۱۹۶۶ درمیان سرخ‌پوستان بومی آمریکا آغاز شد. پس ازآن دولت‌های ثروتمند، اندیشه‌های اومانیستی و بشری را با آن همراه کردند و تفکرات دینی و ارزش‌های انسانی را تا حد امکان به حاشیه راندند تا بتوانند ملت‌ها و دولت‌ها را قانع نمایند، این طرح را بپذیرند و در نتیجه اقدام به نسل کشی و حفظ منافع خود کنند. به نظر آن‌ها این طرح می‌توانست در کشورهای درحال توسعه به ویژه کشورهای اسلامی تغییرات شگرف جمعیتی ایجاد کنند. بانیان این طرح مشخصا اهدافی را دنبال می‌کنند، مانند کاهش جمعیت مسلمانان علل‌الخصوص شیعیان، کاهش اقتدار سیاسی و تغییر در ترکیب‌های دینی، بحران اقتصادی و مهم‌تر ازهمه تغییر موقعیت زن و نقش وی در جامعه.
وی در مورد اجرای طرح کاهش جمعیت در ایران خاطر نشان کرد: هنگامی که طرح کاهش جمعیت در ایران به حوزه اجرا درآمد، ایران به رشد جمعیتی در حدود سه درصد رسیده بود. به عبارت دیگر جمعیت ۱۹ میلیون نفری سال ۱۳۳۵ کشور در سال ۱۳۶۵ به حدود ۵۰ میلیون نفر رسید. ازاین رو طرح بحث‌های تخصصی در مورد آینده و خطر تداوم رشد جمعیت و تاثیر آن بر توسعه، زمینه ساز شروع رسمی برنامه تنظیم خانواده در کشور شد. در سال ۱۳۶۹ «شورای تحدید موالید» و در سال ۱۳۷۰ «اداره کل جمعیت و تنظیم خانواده» و در سال ۱۳۷۲ «قانون تنظیم خانواده» در جهت کاهش جمعیت کشور شکل گرفت.
زارع تصریح کرد: در بازه زمانی ۶۵ تا ۸۴ سطح باروری در کشور به سرعت کم سابقه‌ای کاهش یافت و ایران را وارد یک بحران جمعیتی عظیم کرد. به طوری که ایران درحال حاضر جز ۱۰ کشوری است که اگر اقدامات مطلوب صورت نگیرد به سمت سالخوردگی بی سابقه‌ای سوق می‌یابد. حتی طبق آماری که وجود دارد پیش‌بینی شده ایران در سال ۱۴۸۰ شمسی به ۳۰ میلیون نفر خواهد رسید که ۴۰ درصد جمعیت آن، افراد بالای ۶۵سال هستند. به عقیده برخی متخصصان اگر از سال ۱۳۷۹ از ادامه این روند جلوگیری شده بود شاید ایران با بحران جمعیتی به شکل کنونی روبه رو نمی‌شد. شواهد حاکی ازآن است برخی با بازی کردن در «دکترین جنگ جمعیتی پنتاگون آمریکا» اجازه ندادند این طرح خاتمه یابد و ما از همان سال بحران جمعیتی را چشیدیم و اکنون به تدریج در حال از دست دادن یک عامل مهم در توسعه قدرت ایران هستیم.
این فعال دانشجویی با توجه به اهمیت بحث جمعیت از نگاه رهبر جمهوری اسلامی ایران افزود: مقام معظم رهبری در بیانات خود بیش از چهل بار به مقوله جمعیت پرداخته‌اند و در سال ۱۳۹۳ نیز «سیاست‌های کلی طرح جمعیت» را ابلاغ نمودند که پس از گذشت ۷ سال مشاهده نشده که اقدامات و راهبردهای جامعی برای پیشبرد این سیاست‌ها انجام گیرد. سرعت پایین در اجرای این سیاست‌ها نشان می‌دهد که در صورت عدم جلوگیری از این بحران ما وارد مرحله‌ای خواهیم شد که جبران‌پذیری آن بسیار دشوار است. با ارفاق می‌توان بیان کرد که شاید فقط ۱۰ سال برای جلوگیری از ادامه یافتن بحران جمعیت زمان داریم.
وی تصریح کرد: در مجلس نهم و دهم اقداماتی در این زمیته صورت گرفت که دچار نواقصی بود و نتوانست تاثیر چندانی بگذارد. از سال ۱۳۹۹ و در مجلس یازدهم که مسئله بحران جمعیتی با توجه به مقوله کرونا و افزایش مرگ و میرها شدت گرفت، فعالیت ها در این حوزه آغاز گشت که در نهایت موجب شکل‌گیری قانون ۷۴ ماده‌ای با عنوان «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده» می‌شود. این طرح دارای ۱۰ فصل است که موضوع فرزندآوری و افزلیش جمعیت را دنبال می‌کند.
زارع، پیرامون نظرات موافق و مخالف این طرح عنوان کرد: با تمام این وجود، مخالفان این طرح انتقاداتی را به آن وارد کرده‌اند که قابل توجه است. یکی از بندهای طرح جوانی جمعیت سقط جنین را ممنوع کرده است. برخی صاحب‌نظران مانند پزشکان، محدود شدن سقط درمانی و غربالگری جنین در مصوبه جوانی جمعیت و تعالی خانواده منحر به افزایش سقط غیربهداشتی و جنایی می‌شود و به تدریج مادران باردار برای تشخیص بیماری ژنتیکی به سمت کشورهای همسایه می‌روند. در کنار این انتقادات، موافقان طرح مزایایی را نیز مطرح می‌کنند. به‌عنوان مثال اینکه دراین طرح حدود ۸ حکم در حوزه مسکن، ۱۴ حکم در حوزه تسهیلات شغلی، ۶ حکم در حوزه مشوق‌های مالی، ۱۰ حکم در حوزه بهداشت و درمان،۱۴ حکم در حوزه فرهنگ سازی و ۷ حکم در مورد تسهیلات آموزشی آمده است. این طرح با وجود مخالفت‌ها و موافقت‌ها بسیار جای کار دارد.
وی تاکید کرد: بحران جمعیتی که جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر با آن مواجه شده یک مسئله ملی است و به تک تک مردم برمی‌گردد. نخبگان باید عوامل مستقیم و غیرمستقیم کاهش جمعیت را پیش رو گذارند و با مردم به گفتگو بپردازند و آگاهی مردم را در این زمینه ارتقاء دهند. از طرفی دیگر در یحث جمعیت و خانواده زنان ما پررنگ‌‌ترین نق را ایفا می‌کنند.آن تفکری که در خانواده نهادینه می‌شود توسط زنان و مادران ماست. بنابراین تغییر باور در زنان ما می‌تواند در بحث افزایش جمعیت و فرزندآوری بسیار حائز اهمیت باشد. یا حتی می‌توان راه برون‌رفت از این بحران را در بستر مدنی یافت و به آن امیدوار شد.
0 نظر