به گزارش سراج24؛ حجت الاسلام و المسلمین حسینعلی یوسف زاده در گفت‌وگو با ایکنا از قم در تفسیر قرآن کریم در روز هجدهم ماه رمضان با اشاره به آیات ابتدایی سوره مؤمنون، اظهار کرد: این سوره در جهت دعوت انسان‌ها به ایمان به خدا و روز قیامت و تبیین تفاوت میان مؤمنان و کفار و نتیجه اعمالشان بیان‌شده است.
وی افزود: این سوره انسان را در میان این دو راه قرار می‌دهد که اگر مؤمن باشند و اعمال مؤمنانه انجام دهند نتیجه آن رستگاری است و اگر در مسیر کفر و باطل حرکت کنند به آن‌ها هشدار جهنم را می‌دهد، بنابراین این انسان است که با عقلش بین اعمال صالح و ناشایست یکی را انتخاب می‌کند.
یوسف زاده با بیان اینکه طبق گفته پیامبر ایمان دارای سه پایه است، ادامه داد: در ابتدا قلب انسان باید متوجه حقیقت خدا و روز قیامت شود سپس همان چه که در قلبش ظهور پیداکرده با زبان بیان کند و سپس به اعمالی که خداوند در دین برایش مشخص کرده پایبند باشد.
وی اضافه کرد: بنابراین اگر گاهی ایمان صرفاً نقل زبان باشد یا اعمالی که انسان انجام می‌دهد عقد قلبی به همراه نداشته باشد این ایمان، واقعی نیست؛ در همین راستا در آیه ۱۳۶ سوره نساء خطاب به مؤمنان بیان‌شده که به خدا و رسول او و کتابش ایمان بیاورند و تفاوت ایمان ظاهری و غیر ظاهری را همین درک حقیقی توسط قلبشان می‌داند.
پژوهشگر قرآنی با اشاره به یک روایت در این خصوص، اظهار کرد: یک روز پیامبر (ص) پس اقامه نماز صبح چشمشان به جوانی به نام حارثه بن مالک انصاری افتاد که از فرط بی‌خوابی‌هایی که کشیده بود در نماز و بعد از آن چرت می‌زد و چهره زرد و اندام نحیفی داشت.
وی ادامه داد: پیامبر به این جوان گفتند حالت چطور است و جوان پاسخ داد مؤمن حقیقی هستم؛ پیامبر گفتند هر چیزی حقیقتی دارد آیا دلیلی بر اثبات حقیقت گفتارت داری؟ جوان پاسخ داد به دنیا بی رغبت شدم، شب‌ها بیدارم و روزهای گرم رو با تشنگی و گرسنگی سر می‌کنم، عرش پروردگار را می‌بینم و صدای بهشتیان و ناله دوزخیان را می‌شنوم.
یوسف زاده اضافه کرد: در این زمان پیامبر (ص) این بنده را بنده‌ای دانست که خدا دلش را نورانی کرده و بصیرت یافته است و به خواست جوان برایش دعای شهادت کرد که چند روز بعد در جنگی حارثه به میدان رفت و در راه خدا و پیامبرش به شهادت رسید.
وی در خصوص ثمره ایمان واقعی عنوان کرد: طبق آیه ابتدای سوره مؤمنون ثمره ایمان واقعی رستگار شدن و فلاح است؛ فلاح» از ریشه «فلح» به معنای شق و شکافتن گرفته‌شده است و از آن جهت به مؤمن نسبت داده می‌شود که اشاره به این دارد که انسان مؤمن باایمان خودش موانع را از بین می‌برد و به آنچه که می‌خواهد می‌رسد.
پژوهشگر قرآنی ابراز کرد: فلاح به این است که زندگی دنیایی انسان طوری باشد که حیات و زندگی برایش خوشایند و باعزت باشد در حالی که برای آخرت نیز زندگی غنایی داشته که هیچ فقری ندارد، عزتی دارد که ذلتی به همراهش نیست و آگاهی که هرگز جهل و نادانی به دنبال ندارد.
وی در ادامه به ویژگی مؤمنان واقعی اشاره کرد و گفت: در این سوره بیان‌شده مؤمنان کسانی هستند که خاشعانه به نماز می‌ایستند یعنی در مقابل عظمت خداوند خشوع دارند و افکارشان جای دیگری نیست. این افراد همچنین از کارهای بیهوده که هیچ سودی برای روح و جسم آن‌ها ندارد دوری می‌کنند و همچنین زکات می‌پردازند.
یوسف‌زاده یادآور شد: با توجه به اینکه زکات برخلاف همیشه در کنار نماز نیست برخی مفسران در اینجا مقصود از زکات را همان زکات واجب مال انسان می‌دانند. سپس بیان‌شده کسی که جز این راه، راه دیگری برود از طریق حق تجاوز کرده، از مرز الهی خارج‌شده و به خودش ظلم کرده است.
