به گزارش سراج24، به روزهایی رسیده‌ایم که تکاپوی درونی همه ما هویدا شده است، انگار در لحظات خوش بهار همه یک خواب مشترک دیده‌ایم، خواب دیده‌ایم که عازم یک سفریم، سفری دور به جایی نزدیک، سفری از خودمان تا خودمان، انگار مدتی است نگاهمان به تماشای خدا و امیدمان به خداوندی اوست.
و نهایتا پس از یک سال انتظار و خستگی از غم نام و نان و در واپسین روزهایی که معصیت و دنیاخواهی زمین گیرمان کرده و حس پرواز در ملکوت خدا را از ما گرفته و ناخواسته اسیر سرگردانی در خویش شده‌ایم، خوابمان تعبیر شده و پس از دو ماه تمرین و آمادگی و پشت در ماندن و سر دادن مناجات خواهش برای بخشش در رجب و شعبان، بالاخره اذن دخول صادر شد و درهای رحمت را گشودند.
رمضان آمد، ماه برچیده شدن بساط شیاطین از عرصه زندگی اولاد آدم و حضور ملموس ملائک در اطراف صائمین مشتاق شیدایی، ماه شکستن بت‌های نفس و سجده عشق بر درگاه عاشق و معشوق آفرین نامتناهی، بوی خوش قرآن و شمیم شکوفه‌های دل انگیز مناجات و رایحه روح‌بخش بندگی خدا، در همه جای جهان آفرینش پیچیده و از دریچه رمضان به مشام می‌رسد.
بوی خوش گدایی و خواستن در دعای سحر از معبود می‌آید، لحظات دلنشین عالم قبر از ابوحمزه به گوش می‌رسد و نغمه یا علی یا عظیم، با توصیف هذا شهر الذی عظمته و کرمته طنین‌انداز می‌شود و به راستی درمی‌یابیم که خالق لامکان، با عشق و اشتیاق شرفته و فضلته علی الشهور.
آری، ماه رمضان از راه رسیده و همه آفریده‌های خدا را به ضیافت عشق و عشقبازی با معبود دعوت کرده و درهای آسمان گشوده شده، شیطان در دام غرور خویش حبس شده و مهمانی بزرگ خلقت آغاز شده است.
یک‌بار دیگر و در هنگامه‌ای نو ملائک فوج فوج به سمت زمین سرازیر شده‌اند و سفره رحمت ایزدی را یک‌بار دیگر گشوده‌اند؛ سفره‌ای که به وسعت بخشندگی خداست و من و تو اگر لایق باشیم، دعوت صاحبخانه و زایش نور قرآن را از صمیم جان لبیک می‌گوییم و ریزه‌خوار این خوان پر نعمت الهی می‌شویم.
می‌گویند مهمان حبیب خداست و چه لذتی بیش از این که در تمام لحظات این مهمانی، دوست و همنشین خالقت باشی، معبودی که همواره عاشق بنده‌هایش بوده و نعمتهایش را تمام و کمال بر سر سفره آورده تا هر که و هر چه باشیم صاحب فیض شویم و لطف صاحب خانه زینت بخش وجودمان گردد.
آری رمضان ماه تحولِ است، تحول از خویش به او، از منیّت به آدمیت، از بی‌قیدی به مسئولیت، مسئولیت انسان شدن، خدایی شدن، آسمانی شدن و پیدا کردن گمشده‌های درون، گمشده‌هایی که اگر شناخته و پیدا شوند، راز اشرف مخلوقات شدن را درک کرده و فهمیده‌ایم.
و در اولین روز این مهمانی بی‌مانند، با ادبی خاص راهی شده و خاشعانه می‌گوییم: خداوندا آمده‌ایم تا لب‌های تشنه، دهان فروبسته به روی لقمه و چشم و گوش از وسوسه گریخته‌مان را دریابی.
آمده‌ایم تا ما را از شراب مهر خود جرعه بنوشانی و از مائده غفران خویش روزی ببخشی و چشم و گوشمان را به تماشا و شنیدن جلوه‌ها و نغمه‌های وصل خود خرسند کنی.
آمده‌ایم تا یک‌بار دیگر عهد الست را تکرار کنی و صادقانه بلی بگوییم.
آمده‌ایم تا سرود ربنا لا تزع قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک الرحمة إنک انت الوهاب سر دهیم و بگوییم: بارالها، دل‌های ما را به باطل میل مده، پس از آنکه به حق هدایت فرمودی و به ما از لطف خویش اجر کامل عطا فرما که همانا تویی بخشنده بی‌عوض و منت...
و خوب می‌دانیم که بخششت بی مثال و عشقت لایزال و دریای بی کران مهرت، بی‌پایان است، پس به حق شهر‌الرمضان، الذی انزلت فیه القران، توفیق بندگی و همنشینی‌ات را همیشگی گردان چرا که امیر بیان علیه آلاف السلام فرمود: خداوندا بزرگترین افتخار من بندگی توست، پس ملتمسانه می‌گوییم: الهی، این تاج افتخار را هیچ‌گاه از سرمان برندار باشد که تا همیشه جیره‌خوار سفره مهر و کرمت باشیم.
