به گزارش سراج24، شهید «سید کاظم مجتبی‌پور» در سال 1345 در تبریز چشم به جهان گشود و پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و همچنین آغاز دفاع مقدس رهسپار جبهه‌های نور شد و پس از چندی مجاهدت در راه اسلام، سرانجام در تاریخ 26 اسفندماه 1363 در جزیره مجنون به شهادت رسید.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
خدا شاهد است برادران رزمنده چقدر پاک و مخلص و قوی دل هستند و چه عشق فراوان به اسلام، امام خمینی و امام حسین (علیه السلام) دارند، که من بارها به آنها و حال آنها غبطه می‌خورم. اما از لطف خدا هم ناامید نیستم و خدا را شکر می کنم که مدتی در کنار این برادران بوده‌ام. در سینه‌ام عشق به شهادت را پرورش می دهم چون در روزگار شهادت سخت است که انسان در بستر مرگ طبیعی از جهان برود.
شهادت در دل من جای خاص دارد و شهادت در راه خدا را، با آغوش باز پذیرایم. برادر و خواهرم! بیا گذشه را فراموش بکن. عصر ما فنا شدنی است. بیا و این باقی عمر را فدای خمینی کن. راه راست، راهی است که انسان را از خسران به پیری و از پیری به درماندگی و خلاصه به«انا لله و انا الیه راجعون» ببین که چطور عمر تو به پایان رسید، به یاد آر روزی که مردم جنازة تو را بر روی دست به محلی ساکت و آرام می‌برند، به یاد آر زمانی که سنگ بر روی قبر تو می گذارند و تو در سیاهی محض با اعمالت تنها می مانی.
حال تو هستی و خدایت و اعمالت، اگر خواستند با تو با عدالت رفتار کنند، چه داری عرضه کنی؟ اگر خواستند تو را به طرف آتشی که از قهر خداوند در اثر گناهانت شعله و نمره می‌کشد، چه جوابی داری؟ ولی حیف که دیگر تمام است باید از عمر استفاده می کردی.
گذشت، فریادی نیست، صدایی نیست و... دیگر وقت تمام است. وقت، وقت جواب است. بیا با هم توبه کنیم که ان‌شاءالله خداوند با ما با فضل و کرمش رفتار می کند. بیا« ربنا فاغفر لنا ذنوبنا و کفر عنا...» بیا با شهدا همراه شویم. بیا از کاروان عقب نمانیم. بعد ازگذشت وقت، حسرت جای ندارد. این کاروان از کسانی همچون علی اکبر ، علی اصغر و ابوالفضل (علیهم السلام) تشکیل یافته است و فرمانده‌شان هم حسین (علیه السلام) ، مرد شجاعت و ایثار می‌باشد.
خدا نکند مرگ ما را دریابد که ما در غفلت شویم. از خواب غفلت بیدار شویم و عمل کنیم؛ باید به آن چه می دانیم، عمل بکنیم. ای جوانان! این ندای هر رزمنده در آخرین حالات خویش است، از شما استمداد می کنند.
پروردگارا! کریما! رحیما! داورا! ای محبوب محبّان! ای معشوق عاشقان! ای غیاث مستغیثان! ای پناه بی پناهان! ای نیاز نیازمندان! ای نجات گمراهان! ای روشنی دل عارفان! ای فروغ قلب خالصان! ای قبله مخلصان! ای عطا بخش گدایان! ای جلیل ذاکران! ای امین شاکران! کدام جستجوگر به جستجویت برخاست و تو را نیافت، و کدام عاشق دل باخته به درگاه لطفت آمد و به وصال تو نرسید آنان که در این دریای پر خروش حیات، به جستجویت برخاستند، تو را یافتند و آنان که به عشق دیدارت با پای دل به سویت آمدند، با دیده جان به دیدارت نایل شدند.
