سراج24، محمدمهدی ادیبی؛ ثانیهها را بهانه کردیم و آن را بلندترین شب سال نامیدیم تا زمان بخریم برای کنار هم بودن و به هم نزدیکتر شدن.
آجیل و میوه و شیرینی و نُقل هم حاشیههای بهانه بودند برای گرم شدن چانه و نَقلهای شیرین و گپ و گفتهای بیشتر.
بزرگترها محور جمعهایمان شدند و احترام به آنها را به یکدیگر و کوچکترها یادآوری کردیم. یاد گرفتیم که جمعها باید بماند و از هم حمایت کند. یاد گرفتیم که باید نِشست و حرف زد و احوال پرسید و شرح احوال گفت. چه دردها که با همین دردِ دل گفتنها تسکین مییابد و چه گِرهها که در این جمعها بهآسانی باز میشود.
وقتی اعتیادمان به فضای مجازی از طریق گوشی تلفن به جمعهایمان راه یافت و احساس کردیم که چیزی دارد مانع نزدیک شدنمان میشود؛ پویش «یلدا بدون موبایل» راه انداختیم و سبد دست گرفتیم و گوشیها را یکییکی جمع کردیم و همین هم به حاشیههای جالب یلدایمان اضافه شد. هیچکس بهخوبی ما «تهدید» را به «فرصت» تبدیل نکرده بود! ما از هر چیزی برای دورهم بودن، بهانه ساختیم.
ما حتی از بهانۀ یلدا هم بهانه ساختیم و ورود به زمستان را فرصت خوبی برای جمعآوری لباس گرم برای نیازمندان دیدیم و به درد خانوادۀ بزرگترمان رسیدگی کردیم. از همین رهاورد بود که تلاشی هم برای آزادی زندانیان جرائم غیر عمد صورت گرفت تا دامنۀ شادیهای یلدا گسترش پیدا کند و چراغ خانۀ دیگری، روشنیبخش و گرمابخش جمعشان باشد.
شیرینی یلدا آنقدر بود که تا چند وقت بعد هم با خاطرات آن خوشی میکردیم و در دستهبندی خاطرات مانده در ذهن؛ خاطرات یلدایی، جایی مخصوص به خود را یافت.
امسال امّا وضعیت به گونۀ دیگری است. کرونا هست و باید به شیوۀ دیگری رفتار کرد. حالا فرصت در «استفاده از فضای مجازی» است و جمعها تهدید بهحساب میآید.
امسال هم میشود به بهانۀ یلدا، به دیگران کمک کرد و خاطرات خوب ساخت. میتوان گوشی به دست گرفت و از احوال تکتک عزیزان با خبر شد. میشود تماس تصویری برقرار کرد و همان فضای گرم دورهمی را به فضای مجازی منتقل کرد.
هنوز هم میتوان گفت و شنید و خندید. هنوز هم میشود جَمعمان جمع باشد و البته از سلامتی عزیزانمان هم خاطرجمع باشیم.
هنوز هم میشود ثانیهها را بهانه کرد و دورهم بود. حتی با وجود کرونا هم میتوان این سنّت زیبا را حفظ کرد. ما هنوز هم خوب میتوانیم تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم تا بهانۀ یلدا با خاطرات خوبش برایمان بماند.