به گزارش سراج24، فاطمه قربانی رضوان؛ موسی (ع) سریالی که پس از ساخت دنیا را تکان خواهد داد. داستانی که به حتم جریان ساز می‌شود و برگی متفاوت از قوم یهود و تورات موسی را به تصویر می‌کشد. این بار داستان حضرت موسی با قرائتی ایرانی روایت خواهد شد.
مرحوم فرج‌الله سلحشور، کارگردانی که با ساخت داستان قرآنی یوسف پیامبر بیشتر شناخته شد، سال‌ها پیش به سراغ ساخت سریالی از زندگی حضرت موسی (ع) رفت، اما در پروسه تحقیق و نگارش سریال بود که در پی یک دوره بیماری سخت درگذشت و پروژه ساخت سریال نیمه تمام باقی ماند.
جمال شورجه از دوستان نزدیک مرحوم سلحشور گزینه‌ی بعدی ساخت سریال بود. او به سرعت مراحل پایانی نگارش و تحقیق و پیش تولید را آغاز کرد، اما چندی بعد خبر رسید که کارگردان این مجموعه تاریخی مذهبی دچار سکته مغزی شده و ادامه همکاری برایش دشواراست.
با بستری شدن جمال شورجه یک بار دیگر موضوع ترور بیولوژیکی فیلمسازان ایرانی مطرح شد؛ عده‌ای این مسئله را رد می‌کنند و منکر این نوع حذف رسانه‌ای می‌شوند و عده‌ای با بیان سابقه تاریخی صهیونیست‌ها در موضوع ترور، این مسئله را جدی می‌دانند.
مرحوم سلحشور با ساخت سریال یوسف پیامبر باعث شد موضوعی قرآنی روایت و به جهان عرضه شود. داستانی که از پیامبری بنی اسرائیلی می‌گوید و ساخته شدندش نوعی ورود به حریم یهودیان محسوب می‌شود. با دقت به تجربه موفق تولید و جهانی شدن این سریال گمان می‌رود که این بار صهیونیست‌ها بیدارتر شده اند و مانع از روایت داستانی دیگر با نگاهی ایرانی می‌شوند.
با توجه به نوع بیماری هر دو کارگردان و درگیری هر دو به بیماری سرطان، گمان می‌رود که جنگ بیولوژیکی در حوزه رسانه کلید خورده است. البته این موضوع سابقه‌ای قدیمی‌تر دارد. از نمونه‌ای دیگر می‌توان به مرحوم سیف‌الله داد اشاره داشت. او نیز به علت عارضه سرطان از دنیا رفت. سیف‌الله داد سازنده مهم‌ترین فیلم افشاگرانه تاریخ سینمای جهان درباره اشغال فلسطین توسط صهیونیست‌هاست؛ فیلمی با کیفیت و خوش ساخت که بازتاب زیادی در کشور‌های عربی و مسلمان داشت. سینمای استراتژیک ایران سیف‌الله داد را در سن ۵۴ سالگی از دست داد.
مرگ علی حاتمی در میانه‌های ساخت فیلم جهان پهلوان تختی از نمونه‌ای دیگر است. او ریشه‌هایی از روحیه‌ی وطن پرستی و ضد استعماری را نشان می‌داد و حتی آرزوی ساخت فیلمی برای پیامبر اسلام را داشت.
او در آخرین روز‌های عمرش در این باره گفته بود: «من یک آرزوی بسیار مهم دارم و آن این است که اگر عمر ناقابلم یاری کند و اگر مهر خداوند شامل زندگی هنری‌ام شود، یک بار به ساخت یک شخصیت بدون نقطه ضعف بپردازم و آن ساخت فیلم عظیمی از زندگی حضرت رسول خدا (ص) است. من از روزی که فیلم محمد (ص) یا «الرساله» آثار مصطفی عقاد را دیدم، همواره این آرزو را داشته و دارم و از خداوند می‌خواهم که قبل از مرگم این توفیق نصیبم شود.»
نادر طالبی کارگردان دیگری است که پس از ساخت فیلمی قرآنی و دقیق درباره حضرت مسیح (ع) براساس زمینه‌های مشترک بین دین اسلام و مسیحیت، در لیست فیلمسازان قرآنی قرار گرفت. او که جزء فعالان مهم ضد صهیونیستی در ایران است پس از سفر به کشور عراق توسط عده‌ای دستگیر و سپس آزاد شد. پس از این سفر بود که او نیز دچار یک بیماری مشکوک شد.
این‌ها نمونه‌هایی از درگیری نخبگان فرهنگی ایرانی است که در حوزه دین و ایدئولوژی صاحب آثار قابل توجهی بودند. با از دست دادن هر کدام از آن‌ها احساس حضور در جبهه جنگ فرهنگی واضح‌تر می‌شود. جبهه‌ای که هر دم فرماندهان آن مورد حمله قرار می‌گیرند.
با شدت پیدا کردن بیماری جمال شورجه، ابراهیم حاتمی‌کیا به عنوان گزینه بعدی کارگردانی برای ادامه‌ی ساخت مجموعه‌ی حضرت موسی معرفی شد. او که تجربه‌ای ساخت فیلم‌هایی با کیفیت بالای فنی و محتوایی از جمله «از کرخه تا راین»، «بوی پیراهن یوسف»، «آژانس شیشه‌ای»، «به رنگ ارغوان»، «به نام پدر»، «بادیگارد»، «به وقت شام» و «خروج» را در کارنامه‌ای کاری خود دارد، پذیرفت که کار نیمه تمام مرحوم سلحشور را ادامه دهد.
او کارگردانی این سریال را نوعی ادای دین به مرحوم سلحشور بیان کرد و گفت: «در میان آثار متعددی که ساخته‌ام جای یک کار قرآنی را خالی می‌بینم و به همین علت باانگیزه و علاقه این مسئولیت سنگین را می‌پذیرم.»
این روز‌ها حاتمی کیا مشغول بازنویسی فیلمنامه‌ای است که نسخه‌ی اولیه آن توسط مرحوم فرج الله سلحشور نوشته شده بود. این سریال در لیست سریال‌های الف ویژه رسانه ملی جای می‌گیرد و قرار است بازیگران خارجی هم در کنار بازیگران ایرانی در این سریال جلوی دوربین بروند.
چندی قبل بصیر سلحشور فرزند مرحوم سلحشور در مورد پروژه حضرت موسی (ع) در گفتگو با جهان‌نیوز گفت: «واقعیت این است که محتوای این سریال قصه‌هایی دارد که می‌تواند دنیا را تکان بدهد و من معتقدم سریال حضرت موسی (ع) می‌تواند از صد‌ها موشک شهاب ۳ اثرگذارتر باشد و علت آن هم این است که امروزه می‌توان با تولید یک اثر سینمایی نگرش و طرز فکر جوامع مختلف را تغییر داد یا اصلاح کرد.»
ساخت این فیلم به عنوان مهم‌ترین اقدام استراتژیک فرهنگی ایران در سطح بین المللی محسوب می‌شود. داستانی که اتفاقاتی کمتر شنیده شده را با روایتی متفاوت به تصویر خواهد کشید؛ واقعیات تازه‌ای از دین یهود که حتما از ماهیت یهودیت التقاطی و تحریف شده پرده برمی دارد.
