سراج24-سعید روشن ضمیر؛ بالاخره پس از کش و قوسهای فراوان، انتظارها به پایان رسید و ساکنین جدید کاخ سفید هم مشخص شدند. بحثهای مربوط به آراء الکترال و پیگیری لحظهای آمار ایالتهای مختلف که در دو هفتۀ اخیر، جای مکالمات حوزۀ بورس و ارز را برای ما پر کرده بودند هم به سرانجام رسید.
دیگر نه اطلاع از قوانین ایالتی آمریکا به درد ما میخورد و نه آمار رأیهای پُستی و غیر پستی؛ که از آن اول هم هیچ کدام به درد ما نمیخورد. الان دیگر ما ماندهایم و حوضمان!
میتوانیم در ادامه، باز هم سرگرمی جدیدی برای خودمان دست و پا کنیم و ببینیم که دیگران چه میکنند تا تأثیر آن را بر زندگی خودمان بسنجیم و از تحلیلهایمان لذت ببریم.
از طرفی امّا میتوانیم دست از سر دیگران بر داریم و سر در گریبان خودمان فرو بریم و کمی فکر کنیم که ما برای خودمان چه کردیم و چه باید بکنیم؟!
تا کِی باید زندگی و هست و نیستمان را به انتخاب رئیس یک کشور دیگر گِره بزنیم؟
تا کی باید نگاهمان به پیشرفت دیگران باشد تا ببینیم تکنولوژی جدید را کِی برایمان میآورند و ما آن را مصرف کنیم؟
به هیچ وجه منکر تأثیر و تأثر سیاستها و سیاستمداران بر وضعیت و تعاملات کشورها نیستم؛ امّا این حد از وابستگی و چشم دوختن به این و آن را در تعارض با آن چیزی میبینم که سالها و دههها و بلکه قرنها مردم این سرزمین برای آن تلاش کردهاند و حتی جان خود را در این راه از دست دادهاند.
هرکس که قلبش ذرهای برای این آب و خاک بتپد؛ فارغ از هر دین و مسلک و مرامی که داشته باشد، باید استقلال کشور را در اولویت قرار دهد. امری که دلسوزان این کشور طی سالیان آرزویش را داشتند و سرانجام به آنچه میخواستند، رسیدند. امّا آیا نباید این استقلال را در نظر و عمل پاس داشت و از آن محافظت کرد؟
نگاه وابسته، رفتار وابسته گون میآورد و عادت به وابستگی، افسار یک کشور را به دست بیگانه میدهد و کمکم آن چه نباید بشود، میشود.
شاید بدبینانه به نظر برسد؛ اما باید هوشیار بود تا ناخودآگاه در تلۀ وابستگی به غیر در نیفتاد.
مقام معظم رهبری از همان سال نخست تصدی این جایگاه، در پیامهای نوروزی خود، نام گذاریها و تأکیدات ویژهای داشتند که قابل تأمل است.
در همان ابتدا در نوروز سال 1369، تأکید ایشان به صورت خاص بر «تحول درونی و اصلاح امور» بود و این نگاهی رو به درون و استقلال مآبانه است.
مرور نامگذاری چند سال اخیر هم خالی از لطف نیست:
«اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» / «اقتصاد مقاومتی، تولید – اشتغال» / «حمایت از کالای ایرانی»/ «رونق تولید» و امسال هم که سال «جهش تولید» نام گرفت.
اینها گامهایی است که یک کشور بایستی برای کسب و حفظ استقلال خویش بردارد تا برای خودش، آیندگانش و حامیانش، حرفی برای گفتن داشته باشد.
اگر میخواهیم برای خودمان و نسلهای بعد، مفید واقع شویم؛ باید دست روی زانوی خودمان بگذاریم و از خودمان توقع کنیم.
چه خوب نوشته بودند در شبکههای اجتماعی که : مشکلات داخلی ایران یک "جو همت" میخواهد، نه یک "جو بایدن".