سراج24-محمدمهدی شریف؛ قدیمترها در محله پدریمان، خانوادهای بودند که هرچه از خوبی و نجابت و ادبشان تعریف کنم، دروغ گفتهام؛ امّا انصافاً ظاهر خوبی داشتند و غالب رفت و آمدهایشان هم (طبق آنچه ما در کودکی) میدیدیم، با آدم های خوش لباس و به اصطلاح، "با کلاس" بود.
ما با دو پسر این خانواده همبازی بودیم که شاید به خاطر وضع مالی یا همان با کلاس بودن اینها بود و البته در ادامه، "ترس" هم بیتأثیر نبود! آنقدر این دو برادر بد دهن و فحاش بودند، که حد نداشت؛ اگرچه به همان اندازۀ فحاشیشان ترسو هم بودند و هر از چندگاهی، کتک خوبی هم میخوردند.
برخی از الفاظی که این دو در کودکی استفاده میکردند، آنقدر زشت بود که بچهها خجالت میکشیدند به پدر و مادرهایشان بگویند و حتی بعضی وقتها به گریه هم میافتادند و یا با کتک زدن آنها، کمی خودشان را آرام میکردند.
جالب است بدانید که این دو برادر، گاهی به یکدیگر هم از این فحشها میدادند!
جالبتر اینکه اگر کسی به خاطر این الفاظ رکیک با آنها درگیری فیزیکی پیدا میکرد، مادرشان مانند صاعقه ظاهر میشد و در دفاع از پسرانش، یک جملۀ تکراری میگفت: «خُب شما هم فحش بدید»! عبارتی که بیمنطقیش، هنوز هم بعد از گذشت این همه سال، مرا آزار میدهد.
هیچ کس نه توانایی فحش دادن مانند این دو را داشت، نه خانوادههایشان چنین اجازهای به آنها میدادند و نه اصلاً خودشان بنای چنین کاری را داشتند.
این روزها که ماجرای توهین به ساحت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در فرانسه مطرح شده، بسیار یاد گذشتهها میافتم.
هفتهنامه فرانسوی "شارلی" چند سالی است که توهینهایی به اسلام و مسلمین روا داشته و هنوز هم بر سَبیل خود استوار است، با این مدعی که باید آزادی بیان را پاس داشت! نتیجۀ این به اصطلاح آزادی بیان هم این شده که میلیونها مسلمان رنجیدهاند، عدهای کشته شدند و عدهای هم به جان یکدیگر افتادند.
گِله هم میکنیم، میگویند: «آزادی بیان است؛ شما هم میتوانید توهین کنید»! و خُب ما هیچ وقت به خودمان اجازه نمیدهیم دیگر عقاید و پیروان آن را بیخود و بیجهت به سخره بگیریم و برنجانیم.
در این چند روز، مطالبی در توجیهِ توهین شارلی ابدو خواندم که جالب بود. برخی گفته بودند که «این نشریه به حضرت عیسی و حضرت موسی (ع) هم توهین کرده و فقط پیامبر اسلام نبوده است...»!! خُب غلط کرده که به باقی فرستادگان الهی هم توهین کرده؛ این که عذر بدتر از گناه است.
حمایت جاهلانۀ رئیس جمهور فرانسه، به نام "آزادی" هم که بنزین روی آتش بود و دامنۀ اختلافات و کینهها را گستردهتر کرد. عجیب است که مسئولان این کشورهای اروپایی با این همه اِهِن و تُلپشان هنوز نتوانستهاند بین آزادی و توهین، تفکیک قائل شوند.
نگاه خودمدارانۀ این جماعت به حدی است که فکر میکنند آنها قانونگذار جهانند و طبق قاعدۀ آنها، میلیونها انسان باید تحمل کنند و لال بمانند تا عدهای در دفتر نشریهای در فرانسه، به آسودگی بتوانند در کاریکاتورهای بیمزهشان، به عقاید و ارزشهایِ این و آن توهین کنند!
سوءِ استفاده از نام آزادی در این دیکتاتور مآبان شیک پوش به اندازهای است که حتی بعد از توهین شارلی ابدو و برخی مُروّجان این کاریکاتورها، عکسالعمل پیشبینی شدۀ مردم را بر نتافته و با لجبازی تمام، نمای بزرگتری از کاریکاتور را بر روی ساختمانی در فرانسه به نمایش در آوردند!
برخی از این عکسالعملها مانند حمله به کلیسا و کشتن یک کشیش ارتدوکس، قطعاً از جانب مسلمانان پذیرفته نیست و محکوم است؛ امّا مسببین و محرکین اصلی این واقعه و وقایع مشابه، همان کسانی هستند که نخواستند جلوی توهین یک عده انساننما را بگیرند و با سوء استفاده از نام آزادی، قلبهای بسیاری را رنجاندند و جانهای دیگری را هم ستاندند.