به گزارش سراج24، امسال اما سال متفاوتی بود، سالی که چیزهای زیادی را به ما یادآوری کرد تا قدر داشتهها و نداشتههایمان را بهتر بشناسیم.
خاطرات را که مرور میکنم فقط عشق و دلدادگی میتواند همچین تجمع بزرگی را مدیریت کند.
اربعین، بزرگترین تجمعی که سالهاست بدون هیچگونه مشکلی با حضور میلیونها نفر از مسلمانان سراسر جهان به نشانه ارادت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهمالسلام برگزار میشود.
از عمودی به عمود دیگر، هزاران نفر از خادمان اهلبیت(ع)موکب به پا کردهاند و از زوار پذیرایی میکنند. خستگی غالب نمیشود، درد پا فراموش میشود، زخم تاولها التیام مییابد، وقتی هدف، قرار عاشقی باشد.
امسال، بغضهای فروخورده بسیاری در گلو مانده بود. بغضهای سنگینی که شیوع کرونا به دلیل ممنوعیت ایجاد تجمعات با خود به همراه آورد.
در این شرایط اما خادمان امام حسین(ع) از پای ننشستند. اینبار هم عاشقانه از ابتدای محرم نمایش انساندوستی را به بهترین شکل ممکن به منصه ظهور گذاشتند تا ثابت کنند که نه شیوع ویروسی چون کرونا و هیچ مانع دیگری نخواهد توانست این قرار را بر هم بزند.
گر چه دوریم به یاد تو سخن میگوییم
این جمله را این روزها بارها و بارها دیده و شنیدهایم. جملهای که حکایت از آن دارد که فاصله فیزیکی بههیچ عنوان نمیتواند قلبها را از هم دور کند.
دلهایی که هر سال بیش از گذشته پیوند عمیقتری به اهلبیت(ع) پیدا میکند و گره ناگسستنی که به هیچ طریقی گشوده نخواهد شد. گر چه ۱۴۰۰ و اندکی از واقعه کربلا و عاشورا میگذرد، اما دلهای بیقرار روز به روز پیوند عمیقتری باسال از امامشان برقرار میکنند.
در این میان عدهای قصد شیطنت داشتند و میخواستند با سوءاستفاده از این موقعیت مناسبات مذهبی مردم را با بهانه کردن کرونا بر هم زنند که عزاداری انفرادی حضرت آقا مشت محکمی بر دهان یاوهگویان زد و هماهنگی هیئات در برگزاری منظم و در کمال آرامش مراسمهای عزاداری در کنار رعایت دستورات بهداشتی، توطئه دشمن را خنثی کرد.
اینها نشان میدهد مسیر دلدادگی متوقف نمیشود و شرط آن عاشق بودن است. روزهای محرم و بهویژه ایام عاشورا در بینالحرمین شیراز اربعینی برپا شد که گواهی بر این ادعاهاست.
بینالحرمین شیراز سرشار از دلدادگی و معرفت بود و عطر کربلا پراکنده در فضا
موکبهای حسینی از سراسر استان در بینالحرمین شیراز علم شدند تا تداعیگر بینالحرمین حسین و عباس باشند.
همه آمده بودند، از کوچک و بزرگ تا پیر و جوان با ماسکهایی که زینتبخش چهرهشان بود، آری آمدند تا ثابت کنند عقاید و باورهایی که در عمق جان رسوخ میکند از بین رفتنی نیست.
یکی سینی چای در دست دارد و دیگری قهوه تعارف میکند، یکی ماسک هدیه میدهد و موکب دیگری مواد ضدعفونی، یکی نان میپزد و آن یکی در تدارک غذای زوار است.
اینجا همهچیز مهیاست تا زائران حسین کمبودی احساس نکنند. اینجا ۱۹ موکب استان فارس، صدها هیئت مذهبی، دهها گروه جهادی همه و همه یکصدا فریاد یا حسین(ع) سر دادهاند.
اینجا پرچم عزاری حسین بر فراز بارگاه مطهر احمدبن موسی(ع) به اهتزاز درآمده است. اینجا محل تجمع دلهای بیقراری است که شور کربلا در سر دارند، اینجا نه بینالحرمین شیراز بلکه کربلای حسین(ع) است.