راه زینب(س) همچنان ادامه دارد

به گزارش سراج24، شهربانو تقوی؛ بشر در طول تاریخ بر اساس وقایع، نوشته‌ها، حکایت‌ها و افسانه‌ها پیوسته در جستجوی آب حیات و چیزی بوده که ماندگار شود و به همین دلیل و با وجود این همه انسانی که پای بر این کره خاکی نهاده‌اند؛ خیلی از آنها نام و نشانشان چنان محو شده که گویا اصلا نیامده بودند. با این وصف جالب است که در میان صفحات کتاب تاریخ به اسم‌هایی برمی‌خوریم که گذر اعصار، باعث گرفتن غبار فراموشی بر روی نام آن‌ها نشده و آن‌چنان به روز، پویا و مانا گشته‌اند که گویی فناناپذیر بوده و به این دلیل با نسل‌های بعد خود همراه شده‌اند.

یکی از نکات قابل تأمل در این مرور تاریخی، این است که در میان اسامی دانشمندان، متخصصان، سیاستمداران و معلمان بزرگ، تعداد بانوان خیلی کم‌تر از تعداد آقایان است؛ اما بوده، هستند و خواهند بود بانوانی که نامشان در تاریخ ثبت شده است. یکی از این اسامی ماندگار، زینب (س) است؛ اما زینب (س) که بود و چرا زینب(س) به این شهرت و ماندگاری رسید؟!!!

زینب (س) که بود

زینب(س)، دختر علی ابن ابی طالب(ع) و فاطمه زهرا(س) بود. او تربیت شده و درس آموخته مکتب علوی و فاطمی بود و مانند مربیان بزرگوار خود با مفاهیمی چون صیانت از حرمت خانواده، حریم اهل بیت، ولایت‌مداری، پیروی از امام عصر خود، ایثار، شهادت، فریادخواهی جهت احقاق حق، سکوت نکردن در مقابل ظلم و ظالم و تلاش جهت نشر ارزش‌های فرهنگ ناب اسلامی و ... به خوبی آشنا بود و با چنین خصائصی رشد کرده بود.

ثمره چنان تربیت شایسته الهی- اسلامی آن شد که زینب(س) با داشتن همسر و فرزندانی رشید، وقتی متوجه نیت برادر و امام زمان خود، حسین بن علی(ع)، جهت رفتن به سفر حج شد؛ با رضایت همسر، دست از خانه و آسایش خویش شست و همراه با پسران برومند خود با کاروان حسینی به قصد حج راهی گشت و زمانی که مقصد امام(ع) به سمت عراق قطعی شد؛ باز دست از امام نکشید و عازم نینوا، دیار کرب و بلاء شد و بعد از واقعه دردناک کربلا به عنوان سرپرست اسراء و پرستار پسر برادرش امام سجاد(ع)، به امور آن‌ها پرداخت. هر جا که ضرورت و فرصت ایجاب می‌کرد، به روشنگری مردم در مسیر می‌پرداخت و زمانی که به شام رسیده و وارد کاخ ظلم یزید شد، به ایراد آن خطبه تاریخی قراء پرداخت و ظلم و بی‌عدالتی امویان را افشاگری نمود.

در آن زمان به واسطه جهل مردم و در سایه استفاده از جنگ نرم فرهنگی که عمال یزید در سطح جامعه برپا کرده بودند، اهل بیت و اسرای کربلا، جمعی خارجی و بیگانه معرفی شده بودند. در این حال بود که زینب(س) از تشویه چهره خاندان اهل بیت(ع) ممانعت بعمل آورد و مردم را نسبت به جایگاه ایشان آگاه ساخت. او ایستاد تا بگوید اگر حسین شهید شده اما پرچم اسلام همچنان برافراشته است.

این زینب(س) بود که افتخار برداشتن بیرق اسلام را به نام خود ثبت نمود و به حق باید گفت اگر زینب(س) نبود کربلا در کربلا دفن می‌شد و خون امام حسین(ع) و یاران با وفا و متعهدش به هدر می‌رفت؛ اما برخلاف تمام تلاش‌های دشمنان و ستیزه‌جویان وقت، واقعه هولناک و دردآور کربلا نقطه عطفی شد برای رشد و تعالی اسلام، مسلمانان، اهل بیت(ع) و بالأخص شیعیان و دوستداران راستین اهل بیت(ع).

زینب کبری(س) چند سال بعد از بازگشت از دیار شام و در همان شهر مدینه نیز به این روشنگری‌ها با وجود خفقان و ارعاب‌ها ادامه داد و پس از سال‌ها سختی، مرارت، صبر و ایثار سرانجام به مرگ طبیعی، دار فانی را وداع گفت اما نام و راه زینب(س) همچنان زنده ماند!

اگر بخواهیم راه زینب(س) را طی حدود چهارده قرن رفته از آغاز اسلام بررسی کنیم این موضوعی است که در اطاله این کلام نمی‌گنجد؛ لذا به قدر وسع، ولو قطره‌ای از آن را در نگاه به زنان مسلمان امروز و به شکل خاص‌تر بانوان ایران اسلامی نظاره‌گر خواهیم بود.

زنان امروز ایران

شیرزنان ایران اسلامی در بزنگاه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و .. در دهه‌های اخیر موجبات افتخار و تجلی را برای جهانیان رقم زدند که برهه شکل‌گیری انقلاب اسلامی کشورمان را می‌توان یکی از نقاط طلایی اوج این حضور و نقش‌آفرینی زنان نام برد.

به لطف الهی و با پیروزی انقلاب اسلامی، شاهد رشد و بالندگی زنان در جایگاه‌های مختلف بودیم و نمود این حضور همراه با شور و شعور را می‌توان در میزان بالای مشارکت بانوان در تظاهرات‌ها، اقدامات انقلابی و فعالیت‌های دیگر در قبل، حین و بعد از انقلاب اسلامی به خوبی استحصاء کرد و با قاطعیت باید گفت مهم‌ترین حضور بانوان را باید در همراهی ایشان با مردهایشان جهت رقم زدن انقلاب بزرگ اسلامی دانست. چراکه اگر نقش‌آفرینی‌های بزرگ زنان نبود، بی‌تردید مردان هم نمی‌توانستند به خوبی آن صحنه‌های حماسه، شور، بصیرت، مقاومت و ایثار را خلق کنند و انقلاب اسلامی نوپای کشورمان در همان ایام نخست رویش می‌خشکید و به ثمر نمی‌نشست.

همچنان مسیر انقلاب اسلامی ادامه داشت و ایستگاه‌ها و بزنگاه‌های زیادی در راه پر فراز و نشیبش وجود داشت که یکی از مهم‌ترین و سخت‌ترین آن‌ها، شکل‌گیری جنگی ظالمانه و خصمانه و در عین حال ناعادلانه بود که به مدت 8 سال بر ایران اسلامی تحمیل شد و آن جنگی بود بین ایران و تقریباً اکثر کشورهای دنیا که بیرقشان به دست رژیم بعث عراق داده شده بود.

این‌بار نیز حضور زنان در عرصه‌های مختلف و نقش‌آفرینی جانانه آن‌ها، حضوری مثال زدنی و الگویی ناب برای همه آزادی‌خواهان و اهل بصیرت را به وجود آورد. از درگیری و مبارزه مستقیم بانوان در مناطق مرزی با نیروهای بعثی و کشتن و اسیر کردن آن‌ها، حمایت‌های مختلف روحی و معنوی ایشان از برادران، همسران، پدران، پسران و دیگر مردهای شهر و دیارشان جهت حضور و مقاومت در برابر دشمن گرفته تا حضور چشمگیر و مجاهدانه در ستادهای پشتبانی در قالب امدادگر، آشپز، نانوا، پرستار، پزشک و .. که در همان خطوط آغازین جنگ تا دورترین نقطه کشور می‌توان این تجلی و بروز را رؤیت کرد.

البته باید در کنار این همه، مسئولیت‌های خانوادگی و حفظ و صیانت از فرزندان و خانواده خود آن‌ها را هم افزود و در این راستا نیز می‌توان اسطوره‌های ناب فراوانی در همه استان‌های کشور برشمرد و مثال زد که موجبات مباهات برای ایران اسلامی هستند.

از سوی دیگر بانوان بعنوان فرماندهان و مدیران جنگ نرم نیز در سنگرها و میادین مختلف حضور یافته و به ایفای نقش پرداخته‌اند. البته نظر به توسعه و تنوع ابزارها و تعدد راه‌های مختلف ورود موریانه‌های جنگ نرم، کارِ بسیار سخت و در عین حال بسیار آگاهانه و حساب شده‌ای را می طلبید که خوشبختانه زنان ایران اسلامی در این میدان هم سربلند بوده و همچنان در حال دفاع هستند.

از آنجا که فرآیند دفاع، محدود به مکان، زمان و دشمن خاصی نبوده و نیست؛ امروز هم دفاعی دیگر را در کشورمان شاهد هستیم که بانوان هم به زیبایی هر چه تمام‌تر در آن مشارکت داشته و نقش‌آفرینی نموده‌اند. آری! با ورود ویروس منحوس کرونا به کشورمان و درگیر شدن تقریبا تمام استان‌های کشورمان شاهد موج بزرگی از ترس و اضطراب و بی‌قراری بودیم و باز شیپور نبردی دیگر زده شد و این بار هم زنان در کنار مردان نستوه کشورمان به یاری همنوعان پرداخته و بعنوان مدافعین سلامت هر کدام بسته به تخصص و امکاناتشان وارد میدان شدند.

بی‌تردید باید اذعان داشت که با ورود این میهمان نامبارک که بی‌هیچ تعارفی جان‌ها را می‌ستاند؛ اگر همدلی مردم و مسئولین نبود؛ شاید طی چند هفته و یا چند ماه، همه کشور زمین‌گیر شده و از پا می‌افتاد و در نتیجه مجبور می‌شدیم به همه آرمان‌های خود، خون‌های ریخته شده، ایثارها و فداکاری‌ها و خلاصه تمام تلاش‌هایی که برای بالنده شدن درخت تنومند انقلاب اسلامی طی 4 دهه کشیده‌ایم؛ پشت کرده و حقیرانه دست به سوی بیگانگانی دراز کنیم که جز خصومت و دشمنی چیزی از ایشان عایدمان نمی‌شد.

اما با شور و شعور انقلابی - جهادی و درک شرایط حساس کشور از سوی مردم بویژه بانوان ایران اسلامی بود که تلاش‌های مسئولین به نتیجه نزدیک شده و دیدیم بانوان در کنار حفظ و صیانت از اعضای خانواده خود، با تمام وجود وارد این میدان جنگ جدید شدند و به ایستادگی مقابل نامطلوب‌ها، رنگ و صبغه‌ای شایسته دادند.

زینب‌های امروز را می‌توان در کسوت‌های مختلف پزشکی، درمانی، آموزشی، اقتصادی، اجتماعی و .. یافت. از حضور شبانه‌روزی بانوان پزشک، پرستار، بهیار و ماما در مراکز درمانی و بیمارستانی گرفته تا حضور بانوان در ستادهای کمک مومنانه جهت تهیه و توزیع بسته‌های معیشتی، بهداشتی و اقلام مختلف فرهنگی از جمله نشر پیام‌های بهداشتی و آگاه‌سازانه، ارائه مشاوره به خانواده‌ها در مراکز مشاوره اجتماعی و حضور پرنشاط و همراهی سختکوشانه و به روز بانوان معلم و استاد در همه دانشگاه‌ها جهت ارائه به موقع متون آموزشی به مخاطبانشان که به خاطر شرایط کرونایی امکان حضور فیزیکی در کلاس‌های درس در مدرسه یا دانشگاه را نداشته و به شکل برخط این آموزش‌ها را برخوردار و بهره مند می‌شوند تا با کم‌ترین افت و خللی در روند تحصیلشان مواجه نشوند و ده‌ها عرصه دیگر که فرصت اشاره به همه آن‌ها در این مقام نیست.

کلام پایانی

این تلاش و ایثار زمانی که توسط بانوان صورت می‌گیرد، پیام مهمی را می‌رساند؛ که در پاراگراف پایانی به اجمال چنین تعبیر نموده و خواندن حدیث مفصل را بر عهده مخاطبان می‌نهیم:

زنان امروز ایران اسلامی، شاگردان خوب بانو زینب کبری(س) بوده و با تأسی از آن بانوی بزرگوار به شایستگی به ادای تکلیف و رسالت خویش پرداخته و همدوش مردان و در مواضعی جلوتر از آن‌ها، برای سربلندی ایران اسلامی و حیات و سلامتی ایرانیان در همه نقاط کشور، همت گمارده‌اند تا به تاریخ ثابت کنند، راه زینبی همچنان ادامه دارد. چنانچه مقام معظم رهبری می‌فرمایند:

«زن مسلمان ایرانی تاریخ جدیدی را پیش چشم زنان جهان گشود و ثابت کرد که می‌توان زن بود، عفیف بود، محجبه و شریف بود و در عین حال در متن و مرکز بود. می‌توان سنگر خانواده را پاکیزه نگاه داشت و در عرصه سیاسی و اجتماعی نیز سنگرسازی‌های جدید کرد و فتوحات بزرگ به ارمغان آورد. زنانی که اوج احساس و لطف و رحمت زنانه را با روح جهاد و شهادت و مقاومت درآمیختند و مردانه‌ترین میدان‌ها را با شجاعت و اخلاص و فداکاری خود فتح کردند[1]».