به گزارش سراج24، سیاه‌پوش شدن و رنگ ماتم و عزا به خود گرفتن، پیش‌دستی برای ادای نذر و کمک به نیازمندان در محرم رسم تازه‌ای نیست؛ سال‌ها است که مردمان این دیار با منش محروم‌نوازی و مهربانی به تاسی از مولای خود خو گرفتند و مشق پیروزی مستضعفان بر مستکبران را تکرار می‌کنند و لقب پایتخت شور و شعور حسینی را به شایستگی یدک می‌کشند.
کرونا، ویروس منحوس شایع در جهان خیلی از معادلات دنیا و سبک زندگی مردم را تغییر داد اما مکتب حسینی ثابت کرد معادله حق و باطل در همیشه تاریخ ثابت است و شمشیرهایی که بر سرها فرود آمد و تیرهایی که بر گلوها فرو رفت، سرافرازان عالم را علم کرد تا در محرم ۱۴۴۲ نیز همچنان مردمانی در پهنه هستی، یادشان و راهشان را زنده نگه دارند.
پایتخت شور و شعور حسینی که پرچم‌دار عشق به حماسه حسینی و ارادت به اهل‌بیت (ع) است، پیش از فرا رسیدن محرم، خود را برای این سوگواری عظیم تاریخ آماده می‌کند و این بی‌قراری را با دیدن بیرق‌های سیاه در هر کوی و برزنی می‌توان درک کرد. این رسم عاشقی را از گذشته با زدودن غبار از کفش‌های زائران پیاده امام حسین (ع) و دسته‌های عزاداری باشکوه تا کمک‌های مومنانه امروز می‌توان به حق دید.
گرچه امسال به دلیل شیوع کرونا عزاداری محرم چهره جدیدی به خود گرفت و امکان حضور خیل عظیم مردم فراهم نشد، اما آتش عشق سوزان به شهدای کربلا، هرگز در دل کسانی که دل در گرو مکتب حسینی دارند، خاموش نخواهد شد و هر کسی به سهم خود این ارادت و دلدادگی را نشان می‌دهد.
جای خالی عطر قیمه نذری، جوان‌هایی که پای دیگ‌های هلیم بودند و کاسه‌های آشی که دست به دست بین عزاداران پخش می‌شد، خالی است ولی مگر می‌شود دم از عشق حسین (ع) زد و جای مهربانی و همدلی خالی باشد؛ مگر می‌شود هم‌وطن خود را که سفره‌اش کوچک و دستش تنگ شده را دید و بی‌تفاوت نشست.
اهل پایتخت شور و شعور حسینی بودن، این مسئولیت را برای مردم سنگین‌تر کرده که نگذارند شرمندگی همنشین سفره فتاده‌ای باشد. از آغاز شیوع کرونا که کسب و کارهای عده‌ای به مخاطره افتاد، مردم خیرخواه، رزمایش‌های همدلی به پا کردند و با حفظ کرامت نیازمندان، تکیهگاهی برای سرپا ماندن زندگی‌هایی شدند.
عده‌ای اجاره ملک را بر مستاجران بخشیدند، برخی چرخ‌هایی را برای تولید لوازم بهداشتی و کمک به حفظ سلامت جامعه چرخاندند، عده‌ای پای در راه ضدعفونی معابر گذاشتند، کسانی هم نذر خون و ماسک کردند، افرادی نام وقف را پشت اموال خود چسباندند و جوانانی هم‌قسم شدند تا هزینه عمل کودکی را فراهم کنند. همه این‌ها، نام بهشت خیران را در کنار زنجان پرفروغ کرد.
حتی مراسم شیرخوارگان امسال هم تحت تاثیر کرونا قرار گرفت و دیگر از نوزادان سبزپوش که در آغوش مادران قرار می‌گرفتند و ناله‌های رباب در غم علی‌اصغر (ع) را در جان‌ها زنده می‌کرد، خبری نبود و این شد که مادران تصمیم گرفتند نذر شیر خشک کنند تا در سایه تربیت حسینی و زینبی، شاهد پرورش نسلی آگاه و عدالت‌خواه باشیم.
در این بین تهیه ۱۱۰ هزار بسته معیشتی و راه‌اندازی کاروان عظیم کمک‌های مومنانه حسینیه اعظم زنجان اوج این همدلی‌ها بود که باز هم یوم‌العباس زنجانی‌ها را با شکوهی افزون‌تر در همیشه تاریخ ثبت کرد و نشان داد دست‌هایی که هر سال به یاد علمدار کربلا بالا می‌رفت را به دست‌های پرقدرت یاری‌گر برای یاری هم‌نوع تبدیل کرد.
اما قهرمانان سفیدپوش جامعه را هم نمی‌توان فراموش کرد که این چنین استوار در سخت‌ترین لباس رزم حاضر شدند تا مدافع سلامت جامعه باشند و مردم هم با نذر سلامت، خود را در این نبرد شریک می‌کنند تا نیازهای بهداشت و درمان تامین شود و آروز دارند تا هیچ بیماری از کمبود امکانات رنج نبرد.
