به گزارش سراج24، حاج محمود خورشیدی از آن پیرغلامان شیرین سخن امام رضا (ع) است که دستش به خیر است و نمی‌تواند لحظه‌ای از فعالیت‌های خیرخواهانه کنار بکشد. او دائم به دنبال این است که گره‌ای از کار مردم باز کند.
خورشیدی تمام این کارها را به نام امام رضا (ع) و با توسل به نام امام رئوف صورت می‌دهد. خودش می‌گوید امام رضا (ع) دل شکسته می‌خواهد و اگر دلی شکسته باشد و سراغ حضرت برود امام رضا (ع) او را بی‌پاسخ نمی‌گذارد.
می‌گوید دلت باید با امام رضا (ع) ارتباط بگیرد و اینجاست که امام به سراغت می‌آید، باید برای حضرت اشک بریزی و قطعاً اینجاست که کرامات امام رضا (ع) را شاهد خواهی بود.
با این پیرغلام خیر امام رضا (ع) که در کفشداری حرم منور رضوی مشغول فعالیت است دقایقی همکلام شدیم که در ادامه تقدیم می‌شود.
آزادی ۱۲۰ زندانی با عنایت امام رضا (ع)
شما رده خاصی از فعالیت به عنوان خادم امام رضا (ع) را انتخاب کرده‌اید و آن فعالیت‌های خیرخواهانه است. در واقع شما «خادم خیر» امام رضا (ع) هستید. مقداری در این زمینه توضیح دهید.
شاید بزرگترین افتخار زندگی من خادمی آستان امام رضا (ع) است و در این راستا موضوع آزادسازی زندانیان از جمله توفیقاتی است که نصیبم شده و تاکنون با عنایات حضرت توانسته‌ایم حدود ۱۲۰ نفر از زندانیان را از تهران، زاهدان، اهواز، کرج و مشهد را آزاد کنیم. این عزیزان مشکلاتی از قبیل دیه و یا شاکی خصوصی داشتند و به مدد نام امام رضا (ع) مشکل آنها حل شد و آغوش خانواده بازگشتند.
۳۲ سال کفشداری حضرت بدون حتی یک جلسه غیبت
چند سال است که سابقه خدمت به عنوان خادم امام رضا (ع) را در حرم دارید؟
۳۲ سال است افتخار کفشداری آستان مطهر امام رضا (ع) نصیبم شده است و به لطف حضرت در این ایام نه تنها غیبت نداشتم بلکه عاشقانه بیش از میزان پستم در حرم خادمی زائران را کردم. جالب هرکس در هر پست و مقامی باشد محال است غیبت، تأخیر و یا ترک پست و مرخصی نداشته باشد. اما این عنایتی است که از روز اول از امام طلب کردم و لطف ایشان شامل حالم شد.
مهمترین خواسته شما در تمام مدت خدمتتان به آستان مقدس امام رضا (ع) چه بوده است؟
چیز دیگری که از امام رضا (ع) به صورت دلی خواسته‌ام این بوده که به من توفیق خدمت بیشتر بدهد. یکی از دیگر توفیقاتم در این راه این بود که به سراغ افراد سیگاری رفتم و در این راه حدود ۳۰۰ نفر سیگار کشیدن را ترک کردند. روزی زائری پشت صحن حضرت در حال سیگار کشیدن بود. به شوخی گفتم: «دست خالی آمده‌ای و دست خالی برمی‌گردی!» گفت: چطور؟ گفتم با دود آمده‌ای و با دود هم برمی‌گردی. با او صحبت کردم و تصمیم گرفت دیگر سیگار نکشد.
عنایت امام رضا (ع) به جوان معلول
شما مدت زیادی است که خادم حضرت هستید. کرامات خاصی که در این مدت از حضرت دیده‌اید چه بوده است؟
همواره از امام رضا (ع) خواسته‌ام در حرم و در روز کشیک یکی از کراماتی را که هیچکس ندیده را نصیبم کند. سال ۸۷، شیفت کفشداری ۱۵ بودم، جوانی وارد صحن شد، دیدم دست ندارد. بفکر فرو رفتم که برای مثال این جوان چگونه غذا می‌خورد و یا شغلش چیست؟ وارد کفشداری شد که کفشش را با انگشت پا بلند کرد و به من داد و گفت: «برای من دعا کنید.»
به ذهنم خطور کرد که قرار است کرامت امام رضا (ع) را ببینم و به این فرد گفتم: «به امام رضا (ع) سلام برسان و بگو یکی از کارگران و نوکران شما عرق نریخته اما مزد می‌خواهد و مزد امروزش این است که از شما می‌خواهد مشکلش حل شود». زائر رفت و برگشت و دیدم چهره‌اش عوض شده و گفت: «شما را کجا می‌توانم ببینم؟» گفتم: «عصر می‌خواهم خدمت آقای مکارم شیرازی مشرف شوم، شما هم بیا و آن فرد گفت: خیلی خوب است و من هم می‌خواهم آقای مکارم را ببینم.»
عصر با همسرش آمد، آیت‌الله مکارم بدون سؤال و جوابی یک سکه بهار آزادی به همسرشان دادند و فرمودند: از همسرت تشکر کن که به شما رسیدگی می‌کند و به من هم فرمودند خداوند به شما توفیق دهد، من شرمنده بودم که نتوانسته‌ام برای این فرد شغلی جور کنم، سپس این زائر معلول حضرت را نزد معاون بهزیستی بردم و گفتم: برای این بنده خدا چه کاری می‌توانید صورت دهید؟ گفتند: چه کاری بلد هستید؟ فرد معلول گفت: با انگشت پا می‌توانم تایپ کنم. بهزیستی به وی یک کامپیوتر هدیه داد و یک سال بعد در استانداری کرج مشغول به کار شد و اینها همه از کرامات امام رضا (ع) بود. حضرت رضا (ع) کرامتی را که هیچکس ندیده بود به من نشان داد. از آن زمان هفته‌ای نیست که کرامتی از حضرت رضا (ع) نبینم.
تلاش برای عفو محکومان به اعدام
از سایر فعالیت‌هایی که به عنوان خادم امام رضا (ع) انجام می‌دهید بفرمائید.
یکی دیگر از فعالیت‌هایی که با دیگر خادمان صورت می‌دهیم تلاش برای آزادسازی محکومان به اعدام است. در این زمینه با خانواده شاکی ارتباط می‌گیریم و تلاش می‌کنیم رضایت آنها را جلب کنیم. یادم است زمانی محکومی قرار بود ظرف چند روز بعد اعدام شود، با شاکی پرونده تماس گرفتم اما شاکی گفت هرچه قانون بگوید باید همان شود. به وی گفتم: قانون معیار رضایت است یا حق؟ تأملی کرد و گفت: حق. پرسیدم نفست در این مورد چه می‌گوید و عقلت چه می‌گوید؟ گفت: نفسم می‌گوید اعدام اما عقلم آن را قبول ندارد. گفتم بیا اعدام را تبدیل به دیه کن و در روستای خودتان مدرسه و مسجد بساز و یا جهیزیه بده و روح پسرت را شاد کن و در نهایت هم این اتفاق افتاد و این هم از کرامات حضرت است.
از دیگر اقداماتی که به همراه دیگر خادمان انجام می‌دهیم تسویه حساب و بدهی مستضعفان است. مثلاً مدتی قبل به «قلعه نو باخزر» تایباد رفته بودم و آنجا ۵۰ خانواده مستضعف را شناسایی کردیم که به کسبه بدهکار بوده‌اند. برخی از اینها معلول بودند، سراغ طلبکاران رفتیم و گفتیم به این بندگان خدا تخفیفی بدهید حتی به نانوایی هم بدهکار بودند که با عنایات حضرت بدهی‌های این عزیزان پرداخت و یا برخی طلب خود را بخشیدند.
