گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: برای درک بهتر روضه دختر سه سال امام حسین (ع)، کافی است تا فیلمی که این روزها در فضای مجازی دست به دست می‌شود را ببینیم، تا دریابیم که دختری کوچک، وقتی دلش برای بابایش تنگ می‌شود، چه حالی دارد؛ خوابی آرام روی تابوت بابا، همانند خواب رقیه (س) آن موقعی که سر بابا را در آغوش گرفته بود؛ هرچند خواب آرام دختر شهید مدافع حرم «جواد الله‌کرم» کجا و خواب همیشگی رقیه (س) کجا، آن هم بعد از پیمودن راهی طولانی با پای برهنه و کتک و تازیانه؛ این‌جاست که می‌شود همان جمله معروف امام حسن مجتبی (ع) را گفت، که «لایوم کیومک یا اباعبدالله».
پسرکی که این‌روزها عصای دست خواهر کوچک خود شده است، در فضای مجازی به‌عنوان «پسری که یک شبه مرد شد» لقب گرفته است؛ پسرکی که با لباس نظامی به استقبال پیکر پدر شهید خود رفت؛ به‌راستی که کجای تاریخ نمونه این رویدادها ثبت شده است، جز حادثه «عاشورا»؛ همان‌جایی که حضرت «عبدالله بن الحسن (ع)» با همان سن کم خود، ندای «هل من ناصر ینصرنی» عموی خود را درک کرد و در آن لحظات آخر، شتابان به گودال قتلگاه شتافت.
نمی‌دانم فرزندان شهید «جواد الله‌کرم» از آخرین باری که بابای خود را دیده‌اند تا امروز، چقدر از او خاطره دارند؛ اما بیشترین خاطره‌ای که از پدر تا آخر در ذهن آن‌ها خواهد ماند، بی‌شک همین تابوتی است که بعد از چند سال، از شام بلا برای آن‌ها برگشته است و داغ فرمانده بابا که برای همه فرزندان شهدای مدافع حرم، پدری می‌کرد.
