به گزارش سراج24، متعاقب پیروزی انقلاب اسلامی و ناتوانی ابرقدرت‌های غرب و شرق در مقابل نظام جمهوری اسلامی، تنها امید دشمنان برای زمین‌گیر کردن نظام، رحلت حضرت امام (ره) بود؛ از این‌رو رسانه‌ها و سیاستمداران جهانی در تحلیل‌هایشان می‌گفتند که چون این انقلاب متکی به شخص امام خمینی است با رحلت ایشان عمر انقلاب به پایان می‌رسد.
به عنوان مثال، در ایام جنگ تحمیلی، زمانی که امام خمینی در بیمارستان بستری بودند، بعثی‌ها تحت تاثیر همین تحلیل‌ها، انتظار رحلت امام را می‌کشیدند. در داخل نیز جریان‌های معاند با این تحلیل‌ها، خود را برای تصاحب قدرت آماده می‌کردند.
امام آگاه به این تحلیل‌ها همواره سعی داشتند با تحکیم ساخت درونی نظام، آینده انقلاب را تضمین کنند.
با این حال حضرت امام در سال‌های پایانی عمرشان تصمیماتی اتخاذ می‌کنند که ضمن تضمین آینده نظام جمهوی اسلامی همه تحلیل‌های جهان غرب و شرق را در مورد وابستگی انقلاب به شخص امام و ایجاد بحران در زمان رحلت ایشان نقش برآب می‌کند.
یکی از این اقدامات مهم امام مربوط به پذیرش قطعنامه است، اگر در زمان حیات امام تکلیف جنگ مشخص نمی‌شد بعد از آن اوضاع خیلی پیچیده می‌شد و ممکن بود اتفاقات پیش‌بینی‌ناپذیری رخ دهد. مسئله دوم عزل آیت‌الله منتظری از قائم مقامی رهبری بود که خود موضوعی بسیار حساس و مهم تلقی می‌شد. سوم اینکه حضرت امام در چند ماه آخر حیات چندین بار به صورت مستقیم و غیرمستقیم اشاراتی در تایید توانایی آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان گزینه رهبری داشتند، که همین اشارات بعد‌ها کار مجلس خبرگان را در انتخاب رهبری راحت‌تر کرد.
