به گزارش سراج24، حجت الاسلام علی کشوری بحث های مقدماتی نقد بخش هشتم سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ پرداخته است که می‌خوانید.
بخش هشتم سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ دارای چه معایبی است؟/ بازار کار ایران را بر اساس چه شاخصه هائی ارزیابی کنیم؟
یکی از بخش های خطرناک سند توسعه پایدار ۲۰۳۰؛ هدف هشتم این سند است. در هدف هشتم، سازمان ملل به دنبال تحقق اشتغال متناسب و شرافتمندانه و رشد اقتصادی برای جوامع بشری است!
این بخش از سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ در ظاهر از عباراتی خوش ساخت و ظاهراً بی مشکل تشکیل شده است! ولی مشکل از آنجا شروع می شود؛ که بخواهیم شاخصه های یک شغل مناسب و شرافت مندانه را از نظر سازمان ملل بررسی کنیم!
به عنوان مثال آیا با شاخصه هائی مانند باز تعریف قوانین ملی کار بر اساس جنسیت و یا گسترش آزادی تجمع و مذاکرات کارگران و یا سنجه هائی مانند اشتغال ناقص و در مجموع ۱۷ شاخص کلیدی بازار کار می توان مفهوم شغل مناسب و شرافتمندانه را محقق کرد؟
در مباحثات فقهی نقشه الگوی پیشرفت اسلامی به برخی اشکالات این شاخصه های غلط اشاره کرده ایم و در واقع معتقدیم که برای ایجاد شغل مناسب و با شرافت، شاخصه های ارزیابی بازار کار، نیازمند باز تعریف جدی هستند!
برای تحقق شغل مناسب باید مسیر جدیدی را طراحی کرد؛ که اولین گامش را ارائه یک طبقه بندی جدید از مشاغل بر اساس سود ارتباطی می دانیم! به عبارت روشن تر باید با شاخصه هائی جدیدی مانند ۱-غلبه مشاغل مستقل نسبت به مشاغل استخدامی، ۲-نزدیکی مکان شغل به محل اسکان خانواده فرد شاغل،۳- نوع کالای تولیدی از حیث سلامت، ۴- کاهش احتکار و.... شرافت شغلی و سلامت بخش کار را باز تعریف نمود.
انتهای پیام/
