به گزارش سراج24، اقتصاددان اصلاح طلب در گفتگو با روزنامه شرق گفته است: «مخالفان برجام مثل مخالفان FATF و مخالفان کنوانسیون پالرمو، منافع و مصالحشان در انزوای ایران است. این‌طور نیست که بگوییم دلشان برای ارزش‌ها می‌سوزد!» اگر بخواهیم بنا بر نظر این اقتصاددان اصلاح طلب مخالفان برجام و FATF را -برخلاف واقعیت- از شمار دلسوزان حساب نکنیم، چه خوب است آقای لیلاز به عنوان مدعی دلسوزی کشور از هدررفت پنج سال و نیم عمر کشور توضیحات لازم را ارائه کند که با کدام توجیه، سند ضعیف برجام با عجله وصف ناپذیر امضا شد، تضمین لازم گرفته نشد، تعهدات ایران داوطلبانه و پیش دستانه انجام شد، تعهدات طرف غربی بر زمین ماند، کدخدا به راحتی و بدون هزینه از آن خارج شد و دولتمردان دستشان به غیر از فشار ایمیلی و توئتیر به جایی بند نبود و آقای لیلاز هم به عنوان یک دلسوز حامی این روند فاجعه بار بود.
پیرامون لوایح خطرناک مرتبط با FATF هم آن چیز که مشخص است خطرات جدی پذیرش این لوایح و آن چیز که به یقین مبهم است، منافع پذیرش است که حتی روحانی و ظریف هم حاضر به ارائه تضمین نیستند. در حقیقت اعتدالیون و اصلاح طلبانی همچون لیلاز در ژست دلسوزی می خواهند کشور را در چاله جدیدی بیاندازند و دوباره مصداق این شعر بشوند: «دشمن دانا بلندت می کند/ بر زمینت می زند نادان دوست»
بخش های مهم این گفتگو را در ادامه خواهید خواند:
*مسئله این است که یا ایران باید راه‌حل کره‌شمالی را انتخاب کند که الان تکلیفش دارد روشن می‌شود ضمن اینکه سال‌ها مقاومت در برابر بدیهی‌ترین امواج اتهام در نظام بین‌المللی، یک‌شبه به دامن واشنگتن می‌رود؛ یا باید همگام با جامعه بین‌المللی سعی کند مقررات جهانی را رعایت کند و در عین حال منافع خود را با تمام قوا به پیش ببرد.
*من سال‌های سال است که دیگر بحث شعور، دانش، اطلاع و آگاهی را حداقل در سطح نخبگان در مورد مسائل مختلف قبول ندارم. من همیشه نگاه می‌کنم ببینم منافع هر کسی در هر موضوعی چیست و موضع آن شخص را آن منافع تأمین می‌کند. مثلا در مورد برجام به روشنی گفته‌ام که منافع من، منافع طبقاتی و اجتماعی من در پیروزی برجام است. برای اینکه من در شرایط آرام و در شرایطی که ایران بتواند در جامعه بین‌المللی به عنوان یک عضو روشن با حفظ منافع و مصالح خود سربلند اقدام کند و حضور داشته باشد، سود بیشتری می‌برم تا اینکه نان ایران در خروج از برجام باشد. مخالفان برجام مثل مخالفان FATF و مخالفان کنوانسیون پالرمو، منافع و مصالحشان در انزوای ایران است. این‌طور نیست که بگوییم دلشان برای ارزش‌ها می‌سوزد!
*مجمع تشخیص مصلحت ایران اگر نتواند درک کند که مصالح ایران در تصویب این مصوبه است، اشکال از مجمع تشخیص مصلحت نیست بلکه اشکال از گروه‌های سیاسی مخالف کشور و دولت است. مسئله اینجاست که آنها برخورد غیر از مصالح و منافعشان را که در عدم تصویب این کنوانسیون است، اعمال می‌کنند. مخالفان این طرح درواقع دارند علیه دولت روحانی عقده‌گشایی می‌کنند وگرنه یک انتقاد دلسوزانه همان کاری است که ما خودمان داریم انجام می‌دهیم.
*درواقع این گروه دارند این سیاست سنتی را پیش می‌برند که در تمام سال‌های گذشته رایج بوده است. آنها برای پیشبرد مقاصد جناحی خودشان از ضربه‌زدن به هیچ‌یک از منافع ملی ایران تا الان فروگذار نکرده‌‌اند و از این به بعد هم نخواهند کرد. اینها همان کسانی هستند که در دولت احمدی‌نژاد صد تا بدتر از این را تحمل و تأیید می‌کردند. شاید فراموش کرده‌اید که آقای احمدی‌نژاد زیر پرچم امارات متحده عربی نشست و گفت اگر حسنی مبارک -نه دونالد ترامپ یا هنری کسینجر، نه ایالات متحده و نه حتی اسرائیل یکی از نوکران دست‌چندم- امشب به من اجازه دهد من سوار هواپیما می‌شوم و به مصر می‌آیم. این را گفت یا نگفت؟
انتهای پیام/
