سراج24، مصطفی خانی/ چند روزی هست که جنجال‌ها پیرامون گفته‌های ظریف مبنی بر وجود پولشویی توسط برخی نهادها ادامه دارد. اتهام ظریف و اذعان به وجود پول‌شویی‌های کلان در سطح کشور تا جایی پیش رفت که برخی نمایندگان مجلس، از آماده‌سازی پیش‌نویس طرح استیضاح ظریف خبر دادند. در قدم بعدی این رسانه‌های حامی دولت بودند که از انتقاد جریان انقلابی، به عنوان دلیلی بر صحت ادعای ظریف یاد کردند.
از وزیر امور خارجه‌ی دولتی که خود را در زمینه مذاکرات و دیپلماسی نخبه می‌داند، بعید به نظر می‌رسد چنین اتهاماتی به صورت اتفاقی بیان شده باشد. صحنه‌ی مصاحبه‌ی ظریف با خبرگزاری حامی دولت یعنی خبرآنلاین، بیشتر شبیه یک تئاتر از پیش تعیین شده است تا یک مصاحبه خبری. به‌طور قطع این نمایش دارای سناریوی است تا ظریف جملاتی در آن بیان کند که موجب برآشفتگی طیف مقابل دولت شود و دولت در مرحله‌ی بعدی برموجِ رسانه‌ایِ به راه افتاده، سوار شود.
دولت از برپایی این نمایش دو هدف دارد:
اول این‌که؛ افکار عمومی را با استفاده از مظلوم‌نمایی به این سمت هدایت کند که طیف منتقد دولت دارای فسادهای مالی فراوان است که از این سخنان ظریف برآشفته و همین بهانه نیز تبدیل به اهرم فشاری برای تصویب لایحه CFT در مجلس شود.
دوم این‌که؛ دولت در عرصه‌ی داخلی به مردم ثابت کند، نهادی قدرتمند که همان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است، موانع بسیاری بر سر راه دولت ایجاد و سنگ اندازی می‌کند.
حال که مشخص شده اعتماد به امریکا اشتباه بوده و دولت در اساس تئوری گفتمانی خود با غرب، شکست‌های فراوانی متحمل شده است، چاره‌ای برای آقایان روحانی و ظریف نمانده تا با یک شو آف رسانه‌ای به زیر میز بزنند و تمامی مسئولیت این شکست‌ها را به گردن جریان انقلابی بیاندازند.
به احتمال زیاد آقایان این‌طور برای خود محاسبه کردند که با این اتهام، یا جریان انقلابی کوتاه می‌آیند و CFT را تصویب می‌کنند یا ظریف مجبور می‌شود با به‌خطر انداختن خود هزینه این اتهام‌زنی را بدهد.
اگر حالت اول رخ دهد که دولت ضمن متهم کردن جریان مقابل به فساد، از امتیازات پیوستن به FATF بهره‌مند می‌شود. اگر هم حالت دوم اتفاق بیفتد؛ دولت ظریف را قربانی بی‌تدبیری خود کرده و به زیر میز بازی می‌زند. پس از آن با بهانه‌ی دخالت سایر نهادها در کار دولت، خود را از اتهام بی‌تدبیری و بی‌کفایتی در مدیریت اوضاع، تبرئه کرده است. هرچند بعید به نظر می‌رسد با وجود نمایندگان لیستیِ حامی دولت، چنین اتفاقی در مجلس رخ دهد. اما در هرصورت دولت در رسیدن به این ادعا موفق خواهد بود.
دلیل محکم بر وجود این سناریو، اول آن است که ظریف پس از ایراد این اتهامات سکوت کرده و هیچ گونه عذرخواهی بابت این اظهارات نسنجیده خود نکرده است. دوم آن که روحانی در جلسه هیئت دولت با دفاع تمام قد از ظریف به منتقدان حمله و ضمن ادعای انقلابی‌گری، بار دیگر بر وجود پولشویی در کشور تاکید کرد. البته آقای ظریف در صحبت‌های خود به وجود پولشویی توسط برخی نهادهای قدرتمند اشاره کرد ولی آقای روحانی از پولشویی توسط قاچاقچیان مواد مخدر در کشور صحبت کرد. مشخص نیست آقای روحانی با این سخنان قصد کم کردن تنش‌ها را داشته یا اتهام جدیدی متوجه همان نهادهای مد نظر جانب آقای ظریف نموده است.
بروز چنین رفتاری نشان می‌دهد دولت همچنان درپی جنجال سازی و بهره بردن از امواج رسانه‌ای آن است و قصد ندارد راه صلاح کشور را در پیش گیرد. دولت نمی‌خواهد بپذیرد که راه را اشتباه رفته است و ممکن است به دلیل این اصرار بر اشتباه، ملت ایران متحمل ضربات جبران ناپذیر شود.
اگر در خوش‌بینانه‌ترین حالت، اصرار دولت در سال‌های گذشته را به حساب سهل‌انگاری بگذاریم، پس از تجربه برجام و کارشکنی غربی‌ها، این اصرار برای اعتماد و مذاکره مجدد، یقینا مصداق بارز خیانت است.
انتهای پیام/
