سراج24، محمدمهدی‌ادیبی/ از اخبار مربوط به اعلام نتایج کنکور؛ قسمت مربوط به معرفیِ «نفرات برتر»، برای خیلی‌ها جذاب و جالب است. معمولا یکی از کنجکاوی‌های ما در مورد شهرِ محلِّ زندگیِ این افراد است. عموماً هر سال هم کسانی هستند که از شهرها و روستاهایی با فاصله‌ی بسیار دور از مرکز و با امکاناتی کمتر از حدّ معمول، جزو نفرات برتر رشته‌های مختلف قرار گرفته‌اند.
وقتی زندگی بسیاری از بزرگان ایران و جهان را بررسی می‌کنیم؛ این‌طور به نظر می‌آید که بسیاری از آن‌ها، از دل محرومیت‌ها و شرایط سخت به مرتبه‌های خاصی رسیده‌اند و شاید همین امر باعث شده که قدر داشته‌های خود را بدانند.
اگرچه در حالت کلی، محرومیت، امری نامطلوب است؛ امّا همین کمبود یا نبودِ یک یا چند امکان خاص؛ گاهی موجب تمرکز و توجه روی موضوعی می‌شود که در نهایت به پیشرفت ما می‌انجامد.
در بسیاری از موارد؛ وجود امکانات زیاد، بیشتر موجب سردرگمی و پراکندگی می‌شود. افرادی را می‌شناسم که به دلیل امکانات زیاد و گزینه‌های مختلفی که پیش رو دارند، همیشه در سر چند‌راهیِ انتخاب‌اند و در دهه‌ی چهارم زندگی‌شان، هنوز راه خود را نیافته‌اند!
همان طور که گفته شد؛ نبودن امکانات فی نفسه امر مطلوبی نیست؛ امّا گاهی شرایط خوبی ایجاد می‌کند که واقعاً قابل توجه است:
• یکی از خاصیت‌های خوبِ این وضعیت؛ «تقویت قوه‌ی ابتکار» است. وقتی امکانات لازم برای برطرف کردن یک نیاز فراهم نباشد، مجبور می‌شوی که خودت آن را مهیّا کنی. چند سال پیش، نوجوانی را می‌شناختم که به دلیل نداشتن کتابخانه؛ با جعبه‌ی میوه برای خودش کتابخانه‌ی جالبی درست کرده بود. بعدها دیدم که این شیوه جزو طراحی‌های دکوراسیون منازل به کار گرفته شده است!
• «سرسختی و تلاشگری» هم از مواهبی است که انسان‌هایی که در این شرایط هستند، نصیبشان می‌شود. معمولاً این گونه است که وقتی برای انسان تمام امکانات مهیّا است؛ کمتر سعی می‌کند که خودش را به زحمت بیاندازد و بیشتر میل به حفظ وضع موجود دارد؛ اما کسی که از این امکانات محروم است، با مشاهده‌ی کوچکترین روزنه‌ای، تمام تلاش خود را به کار می‌گیرد تا از آن طریق، راهی برای پیشرفت خود بیابد.
• معمولا وقتی انسان گرسنه است، شامّه‌ی او خیلی خوب کار می‌کند! چنین قاعده‌ای در مورد باقی محرومیت‌ها هم صادق است. نبودن امکانات باعث می‌شود که شامّه‌ی آدم‌ها تیز تر شود و عرصه‌های پیشرفت را بهتر از دیگران شناسایی کنند.
• نکته‌ی دیگری که شاید بد نباشد با همین مثال بگویم؛ اینست که: همان طور که آدم گرسنه، بهتر و بیشتر از غذای خود لذت می‌برد؛ افراد محروم از امکانات هم، وقتی به موفقیت و امکان خاصی می‌رسند؛ بدون شک، بیش از دیگران از آن لذت می‌برند.
• تا برای چیزی زحمت نکشید، آن طور که بایسته است، قَدرش را نخواهید دانست. تلاشی که آدم‌های محروم برای به دست آوردن امکانات انجام می‌دهند، سبب می‌شود که قدر داشته‌هایشان را بدانند. این افراد، سختیِ نداشتن را چشیده‌اند و خوب می‌دانند که این وضعیت، راحت به دست نیامده و باید قدرش را دانست.
• موهبت دیگری که دوری از امکانات خاص، برای انسان ایجاد می‌کند؛ «درک واقعیات و دوری از توهمات» است. برخی زندگی‌های لوکس باعث دور افتادن آدم‌ها از واقعیات می‌شود. واقعیاتی که دیر یا زود گریبان انسان را خواهد گرفت. محرومیت‌ها سبب می‌شود که چشم انسان زودتر به واقعیات باز شود و در مسائل مهم بتواند بهتر تصمیم‌گیری کند.
این تنها چند مورد از فوایدی بود که در خلاءِ ناشی از فاصله گرفتن از امکانات برای انسان فراهم می‌شود. آیا موارد دیگری از این دست به ذهن شما می‌رسد؟ اگر جوابتان مثبت است، در ذیل همین مطلب آن‌ها را بیان کنید.
انتهای پیام/
