سراج24، مصطفی خانی/ مدتهاست که حواشی ورود بانوان به ورزشگاهها نقل محافل سیاسی، مذهبی و فرهنگی است. از نظر مراجع و علما به سبب وجود نگاه به بدن نیمه عریان مردان، حضور بانوان در ورزشگاهها جایز نیست. از سوی دیگر فدراسیونهای ورزشی جهت جلوگیری از اعمال محدودیتها در برگزاری مسابقاتی که ایران میزبان است، بالاجبار با ورود گزینشی برخی بانوان به ورزشگاهها موافقت نمودند. پیشتر فدراسیون والیبال ایران هم چنین تجربهای را از سر گذرانده بود و بعد از تهدیدات فدراسیون جهانی والیبال در خصوص محرومیت ایران از میزبانی در مسابقات لیگ جهانی، مسئولان ورزشی اجازه دادند تا تعدادی گزینشی از زنان وارد سالن ۱۲ هزار نفری مجموعه ورزشی آزادی شوند و مسابقات تیم ملی والیبال ایران را از نزدیک تماشا کنند.
جدای از موانع موجود برسر راه حضور بانوان در استادیومها، باید دید چه مسائلی باعث شده است که جو حاکم بر استادیومها برای حضور بانوان مناسب نباشد؟
مهمترین نکته باز می گردد به شرایط موجود در جامعه. عمده افرادی که در استادیومها حضور مییابند از میان قشر جوانان هستند. جوانانی که با مشکلات عدیده مانند بیکاری، بیپولی، نبود امکان ازدواج، مشکل مسکن و... روبروهستند. تمامی این مشکلات به خشمی فروخورده تبدیل میشود که وجودش در درگیریهای موجود در خلال بازیها بروز میکند. جوانی که در عرصه اجتماعی و شهروندی دارای سرخوردگیها و شکستهای فراوان است برای دقایقی خود را بخشی از یک موجودیت بزرگتر می بیند. موفقیت این جمع را موفقیت خود میداند و شکست این جمع را به شکستهای دیگر در زندگی شخصی و اجتماعی خود اضافه میکند. اینطور میشود که برد و باخت تیم مطبوع این جوان، برای او جنبه حیثیتی پیدا می کند، کریخوانیهای طرفداران تیمهای رقیب به درگیری کشیده میشود و حتی ممکن است این درگیریها به کشته شدن افراد منجر شود. برای مثال در شب باخت تیم پرسپولیس در دیدار نهایی لیگ قهرمانان آسیا، تعدادی از هواداران استقلال در بخش زرنه شهرستان ایوان با حضور در خیابان از اینکه تیم پرسپولیس نتوانست عنوان قهرمانی را کسب کند ابراز شادمانی نمودند. این شادمانی و کری خوانی هواداران استقلال، خشم طرفداران پرسپولیس را به دنبال داشت که تداوم آن منجر به بروز یک درگیری ختم شد تا یکی از هواداران خشمگین پرسپولیس با استفاده از سلاح یکی جوانان همشهری خود را صرفا بخاطر یک کری خوانی به قتل برساند.
جدای از این مسئله، اختلاط پسران جوان با دختران جوانی که برای دیدن بازیها در استادیوم حاضر شدند مایه نگرانی جدی است. برفرض مثال که پلیس بتواند حضور بانوان در داخل استادیوم را کنترل نماید، اما حضور بانوان پس از پایان بازی و بیرون از استادیوم چطور قابل کنترل است؟
خیل جمعیت جوانان سرخورده از مشکلات جامعه به تنگ آمادهاند، تحت تاثیر هیجان بازی قرار گرفتهاند و در انتهای بازی درپی تخلیه خشم و هیجان خود هستند. البته بخشی از این هیجان در خلال بازی تخلیه میشود اما عمده این خشم و هیجان را با خود به بیرون از استادیوم میروند. سوال اینجاست که چرا عمده داربیهای انجام شده در پایتخت بدون نتیجه جذاب و هیجانی است؟ یا چرا در معدود مواقعی که بازی با برد و باخت همراه بوده است حوادث و خسارتهای زیادی در بیرون از استادیومها به بار میآید؟
عدهای از حامیان حضور زنان در استادیومها قائل به فرهنگ سازی در جهت بهبود شرایط ورزشگاهها هستند اما بنظر میرسید علت بروز چنین شرایطی بنیادیتر از علتهایی مانند فقر فرهنگی و اجتماعی باشد. برمبنای دلایل مطرح شده، جوناسالم ورزشگاه تبلوری از وضعیت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی جامعه است. زمانی میتوان ادعا کرد جوسالمی در ورزشگاهها داریم که کیفیت زندگی آحادجامعه بهبود یابد، جوانان آرامش فکری و روحی داشته باشند تا حضورشان در سطح ورزشگاهها از جنس اوقات فراغت و سرگرمی باشد نه از جنس ابراز خشمهای فروخورده. درصورت وجود این آرامش حضور بانوان در ورزشگاهها دارای کمترین خطر و آسیب خواهد بود، هرچند که موانع دینی همچنان به قوت خود باقی هستند.
حال باید منتظر ماند تا مشخص شود آیا مسئولان عزم جدی برای فراهم آوردن شرایط حضور بانوان در ورزشگاهها را دارند یا این چند حضور محدود صرفا بهمنظور آزمون و خطا و سنجش اوضاع صورت گرفته است.
انتهای پیام/