به گزارش سراج24،امسال همانطور که قابل پیش‌بینی بود کار داوری کار بسیار سختی است زیرا 33 فیلم برای دریافت سیمرغ بلورین در رشته‌های مختلف رقابت می‌کند اما به نظر می رسد داوران در بخش‌هایی دقت لازم را نداشتند و این داوری با اعتراضاتی همراه شد البته ما به این مهم واقف هستیم که شرایط داوری امسال و انتخاب فیلم از میان 33 اثر راه یافته به مسابقه، کار بسیار سختی است اما نکته حایز اهمیت درباره برخی فیلم‌ها است که در بخش های مختلف نامزد شدند.
11 نامزدی برای فیلم مدیحه سرای پزشکان
فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» ساخته وحید جلیلوند فیلم خوبی است اما نکته مهم در این فیلم مدیحه سرایی تمام عیار فیلمساز برای پزشکان است. در این فیلم جامعه پزشکی بسیار متعهد نشان داده شده و کاوه نریمان در شمایل ابرقهرمان تصویر می‌شود. این در حالی است که ما به عینه شاهد برخی بی‌توجهی جامعه پزشکان نسبت به بیماران هستیم و همین امر باعث یک تناقض و دوگانگی در ذهن مخاطب می‌شود. این فیلم که کمتر با جامعه ما قابل قیاس است چگونه می‌تواند در بخش‌های مختلف و 11 رشته نامزد دریافت سیمرغ بلورین باشد. در حالی جامعه هنری ما از بی توجهی برخی از پزشکان و برخورد بد آنها با هنرمندان در ابتدای سال دلخور است و سینمای ایران فقدان عباس کیارستمی را تجربه کرده است. فیلم، اگرچه فیلم ضعیفی نیست اما ذوق زدگی داوران و نامزد کردن آن در 11 رشته عجیب و غیرمنطقی به نظر می‌رسد.
بی توجهی به سینمای امید
نکته دیگری که در میان نامزدها کمتر مورد توجه قرار گرفت دو فیلم سینمایی «سوفی و دیوانه» مهدی کرم پور و «یک روز بخصوص» همایون اسعدیان است این دوفیلم شاید بتوان گفت تنها فیلمهای جشنواره هستند که از سطح فراتر رفته و با ارایه داستانی درست و به دور از آئینگی جامعه و روایت مستندگونه که در سینمای ایران این روزها بیش از گذشته شاهد آن هستیم توانستند «امید» را به مخاطب هدیه دهند و مخاطب را به سمتی سوق دهند که در میان تمام مشکلات و سختی‌ها و گرفتاری‌های جامعه هنوز می‌توان امیدوار بود و با امید زندگی کرد. فیلم‌هایی که دست‌کم به‌خاطر توجه به سینمای امید و چرخاندن دوربین از سیاهی مطلق به واقع نمایی می‌توانستند در بخش فیلمنامه نامزد شوند. در شرایطی که حجت الله ایوبی در صحبت‌های آئین افتتاحیه اعلام کرد جشنواره، جشنواره امید است این دو فیلم با نگاه سلامت جای خالی شان در میان نامزدها در رشته‌های مختلف به وضوح دیده شده و موجب می‌شود تا حرف‌های حجت الله ایوبی نیز در حد شعار باقی بماند.
وقتی نام‌ها جولان می‌دهند
در میان آثاری که موفق به نامزدی در رشته بهترین فیلمنامه شدند نام «فراری» قابل تامل است. فیلمی که به لحاظ فیلمنامه خلل و فرج بسیار دارد و یک فیلم امتحان پس داده شده در تمام دنیا است و یک روز از زندگی یک شخصیت را روایت می‌کند موفق به حضور در این بخش از جشنواره فیلم فجر می‌شود. این حضور به نظر می‌رسد بیش از آن‌که فیلمنامه اثر مورد توجه باشد نام نویسنده آن (کامبوزیا پرتوی) برای داوران اهمیت داشته و شاید داوران مقهور نام شده باشند.
کاش جسارت زنان در دفاع مقدس بیشتر دیده می‌شد
در میان سه رشته اصلی، بهترین فیلم و بهترین کارگردانی فیلم «ویلایی ها» دیده نمی شود. این فیلم که به لحاظ ساختار و محتوا نظر بسیاری از کارشناسان را به خود جلب کرد و در آرای مردمی نیز تا روز گذاشته حضور داشت و مخاطب را نیز با خود همراه کرد نتوانست در میان نامزدهای بهترین فیلم و بهترین کارگردانی قرار گیرد اما در میان نام‌های این بخش نام فیلم «فراری» به چشم می‌خورد. علیرضا داودنژاد از فیلمسازان خوب کشور است اما نام اثر جدیدش در دو بخش اصلی جشنواره کمی دور از منطق به نظر می‌رسد.
اگر بخواهیم فیلمی جسورانه درباره زنان در میان آثار جشنواره نام ببریم ، نام «ویلایی‌ها» به درستی خودنمایی می‌کند. فیلم «زنان در غیاب مردان در شرایط سخت» غیبتی سنگین و تلخ. شاید سینمای ایران تصاویر فراموش نشدنی از زنان دیده باشد اما هنگام تماشای این فیلم همه ذهن مخاطب را به «زن» به دور از بزرگنمایی‌های مرسوم و به دور از هرگونه شعار هدایت می‌کند این هدایت از سوی کارگردان اثر که لیدر گروه است صورت می‌گیرد که جای آن در میان نامزدها این بخش خالی است. به نظر می‌رسد سینمای ایران امکان افتخار به یک فیلم درست و قابل لمس «زنانه» که زنان را در موقعیتی مناسب در تاریخ معاصر کشور قرار می‌دهد را با عدم نامزدی فیلم در بخش بهترین فیلم را از دست داد.
فیلمهای خوبی که دیده نشدند
در میان فیلم‌هایی که به درستی و با نگاه آسیب‌شناسانه و به دور از بزرگنمایی و از سوی دیگر مدیحه سرایی به جامعه توجه داشت فیلم «شماره 17سهیلا» است که متاسفانه در میان نامزدهای این دوره از جشنواره به چشم نمی خورد.
در حالی فیلم «خفگی» در میان نام نامزدهای بخش کارگردانی یا بهترین فیلم به چشم نمی‌خورد که فیلم ژانر جنایی را زنده کرد و با هدایت خوب کارگردان ساخته شد. بازی‌های بسیار خوب، فرم و ساختار درست از محسنات فیلم است و نکته دیگر که سینمای ایران از آن غافل است زنده کرده ژانر جنایی با قواعد درست و کلاسیک آن در سینمای ایران که متاسفانه به این کار توجه نشد. یا در حوزه موسیقی فیلم ، فیلم «خفه‌گی» موسیقی به گونه ای در خدمت اثر است که به لحن کند و سرد فیلم کمک می‌کند اما این موسیقی هم دیده نمی‌شود و فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» که بعید می‌دانم بیشتر از تیتراژ فیلم موسیقی در آن وجود داشته باشد نامزد دریافت جایزه می‌شود. فیلمبرداری برخی فیلم‌ها از جمله فیلم «اسرافیل» یا «خفه‌گی» هم اصلاً توسط داوران دیده نشد.
حکایت آب دادن به قربانی، پیش از ذبح
امیدواریم نامزدی زیاد فیلمهای ماجرای نیمروز و تابستان داغ به قصد دل خوش کردن آنها برای عدم انتخابشان نباشد. مثل سال قبل که فیلمهای «سیانور» و «امکان مینا» در چند رشته نامزد شدند اما در اعلام نتایج سرشان بی کلاه ماند و سیمرغ به آنها دهن کجی کرد.
از فیلمهای امسال هم «ویلایی‌ها» یا حتی«ماجرای نیمروز» که در چند رشته نامزد شده‌اند،ممکن است آب قبل از ذبحشان را خورده باشند و این نامردی‌ها صرفا به قصد آرام کردنشان باشد. خدا کند اینطور نباشد...
منبع:فارس
