به گزارش سراج24،ایرج توتونچیان، استفاده از روش تسعیر ارز برای تسویه بدهی دولت به بانک مرکزی را راه ناصحیحی خواند و گفت: گذشته از مشکل نقدینگی که این کار با خود به همراه دارد، به صورت کلی استفاده از پشتوانه‌هایی که هر لحظه مملکت به آن نیاز دارد، کار درستی نیست.
وی بر لزوم حل این مشکل با استفاده از منابع داخلی تصریح کرد و گفت: هرگونه تزریق پول جدید به سیستم مالی کشور خطاست چراکه پول همواره باید از داخل کشور تامین شود و این مشکل نیز باید با استفاده از آنچه داخل مملکت داریم حل شود، نه با تزریق پول جدید.
این استاد دانشگاه بیان کرد: بدهی دولت به بانک‌ها حدود 12 سال است که روز به روز مثل بهمن زیادتر می‌شود و باز کردن این کلاف سر در گم کار جمعی ست و اراده ملی می‌طلبد.
توتونچیان راه‌حل این مشکل را خلق «ترازنامه ملی» دانست و گفت: گرچه خلق ترازنامه ملی کار پیچیده‌ای است اما اگر تقریبا بیست نفر حسابدار خبره به مدت حداکثر یک ماه با استفاده از ترازنامه بانک مرکزی، دولت و بانک‌ها این ترازنامه ملی را ایجاد کنند، از طریق آن می‌توان این مشکل را حل و فصل کرد.
وی افزود: لازمه بوجود آمدن این ترازنامه شفاف‌سازی ارتباطات مالی است اما شفاف‌سازی با منافع کسانی که شیطنت می‌کنند در تعارض است.
توتونچیان راه حل تزریق پول به بازار بین بانکی برای کاهش نرخ سود را بی‌اساس دانست و تصریح کرد: بازار بین بانکی باید با عقود مبادله‌ای و مدیریت صحیح بانک مرکزی اصلاح شود.
وی اضافه کرد: بانک‌های همه استانها از تمام موجودی‌های خود استفاده نکردند،چنانکه بعضی از آنها از جمله بانک‌های استان‌های مرزی که بیشتر به تجارت مشغول هستند، مازاد دارند و در طرف مقابل بعضی استانها کسری دارند. اگر با استفاده از عقود مبادله‌ای پول از بانک‌هایی که مازاد دارند به بانک‌هایی که کسری دارند انتقال یابد، به تزریق پول نیازی نخواهد بود.
وی ادامه داد: ضرورت ندارد که این مازاد و کسری‌ها به طور همزمان نیاز یکدیگر را برطرف کنند بلکه چرخش آنها مهم است.
این استاد دانشگاه بر اهمیت حل سریع این مشکل تاکید کرد و گفت: اگراین مشکل امروز حل شود بهتر از فرداست و حتی اگر این ساعت حل شود بهتر از یک ساعت دیگر است؛ زیرا پیوستگی سیستم مالی دولت، بانک‌ها، پیمانکاران و مردم به یکدیگر، دومینویی تشکیل داده که در آن، این بدهی به ورشکستگی تمام مردم می‌انجامد.
توتونچیان در انتقاد به عملکرد دولت، بیان کرد: به هر دلیلی، شرایط تحریم یا بی‌فکری و بی‌عقلی یا هر چیز دیگر این اتفاق افتاده است ولی سوال این است که چرا مدیران هنوز هم به این وضعیت ادامه می‌دهند؟ باید پرسید در دولتی که این چنین از نظر مالی تحت فشار است، انجام کارهای جدید و هزینه‌های بی‌مصرف برای چیست؟
وی ادامه داد: مقادیر متنابهی پول در دست تعداد معدودی است که باید برای رونق اقتصادی با مشوق‌هایی این افراد را وارد صحنه کرد.
این کارشناس اقتصادی افزود: متاسفانه به دلیل عملکرد بد دولت در این دوازده سال کسی حاضر نیست وارد میدان شود و به همین خاطر این سرمایه در دلالی وارد شده است.
وی اظهار داشت: دست دولت هم به جایی نمی‌رسد، نه می‌تواند از آنها مالیات بگیرد و نه تنبیهی برای آنها در نظر بگیرد و به همین دلیل این سرمایه، برای کشور سوددهی اقتصادی نداشته و از آنجا که در مسیر اشتباه وارد شده آفت‌زا نیز شده است.
منبع:فارس
