به گزارش سراج24،نذری تنها مخصوص آیین مقدس اسلام نیست بلکه آنچه که از تاریخ برمی آید نشان از این سنت در دیگر ادیان الهی نیز هست.
پیوند نذری دادن نشان از بزرگداشت و تعظیم شخصیت های محوری مورد توجه در آن آیین ها نیز هست. به عنوان نمونه می توان به نذر عمران نبی برای خادم شدن فرزندش در عبادتگاه نام برد.
شاید بتوان نذرها را وسیله ای برای وحدت مسلمانان در ابتدای امر و سپس وحدت یکتاپرستان و کفرستیزان دانست.
اربعین است و خیل مشتاقانی از گوشه گوشه ایران و عراق و البته از تمام دنیا برای همایش عظیم پیاده‌روی اربعین پای در مسیر نهاده‌اند؛ مسیری سخت، زیبا، پر از عشق، پر از شور و شوق و اشتیاق، پر از مهربانی، سرشار از خودگذشتگی، سرشار از خدمت به دیگران با نهایت اخلاص است.
زیبایی‌های این مسیر را باید از نزدیک دید تا بتوان درک کرد، باید در این مسیر نفس کشید تا وقتی خانه محقری را می‌بینی که کل حیاط خانه خود را صرف ساخت سرویس بهداشتی برای زوار کرده یا درب منزل فقیرانه‌ای که سکویی ساخته که زوار اندکی آنجا استراحت کنند و یا بعد از اذان صبح که هنوز در تاریکی هوا با موتور سه چراغ اوراقی با دختر یازده، دوازده ساله‌اش با قابلمه‌ای عدسی داغ از زوار در مسیر پذیرایی می‌کنند و یا ساعت سه نیمه شب که از جلوی موکبی گذشتیم جوان موکب دار از خواب بیدار شده و جاده روبروی موکبش را آب پاشی می‌کند تا زواری که در این نیمه شب از مسیر می‌گذرند خاک آلود نشوند.
اینها زیبایی‌های سرشار از اخلاص است که با هیچ دوربینی و هیچ زبانی قابل ثبت و قابل انتقال نیست؛ بارها شنیده‌ایم که در دولت کریمه حضرت صاحب‌الامر مهدی(عج) همه با مهربانی و صلح و صفا در کنار هم زندگی می‌کنند؛ این همایش اربعین نمونه کوچک شده دولت کریمه امام زمان(عج) است و تو ای دشمن هر کاری و نقشه و سناریویی بنویسی باز نمی‌توانی رخنه‌ای در فرهنگ اسلامی بین مردم ایران داشته باشی.
براساس این گزارش وقتی با افرادی که رهروان اربعین گفت‌وگو داشتم از وفای به عهدی سخن گفتند که آنها را در یک روز گرد هم می‌اورد و این راه را راه عشق می‌نامند.
به سراغ یک دختری رفتم که کوله خود را بر دوش گرفته و پشت تلفن جوابگوی التماس دعاهای آشنایش بود، از وی دلیل حضورش در این تجمع بزرگ را جویا شدم که گفت: در این روزها مرزها عجیب با راه دین گره خورده است نمی‌شود که این را ندید و ادامه داد.
سارا میرآقایی ادامه داد: این سومین بار است که توفیق حضور در راهپیمایی اربعین حسینی دارم و خوشحالم که جز لشگر حسینی هستم.
فرشاد خامی، دانشجوی عمران یکی از دانشگاه‌های تبریز از حس و حال خود از دیدار با حرم شش گوشه چنین گفت: زیاد در مداحی‌ها شنیده‌ام که خاطره اولین بار نگاه به صحن علمدار، عشق به حسین(ع)، عظمت شش گوشه ضریح حرف‌هایی بودند که کوچکترین تصوری از آنها نداشتم ولی در این راه قدم گذاشته‌ام.
وی ادامه داد: با حرف، حرف، کلمه کلمه این قسمت زندگی می‌کنم و از نظر من پیاده روی اربعین یعنی قدم به قدم همراه کاروان امام حسین(ع) است.
با همه این اوصاف، افراد زیادی نیز هستند که دلشان از اینکه جامانده این قافله هستند خون است و وقتی حرفی از نزدیک شدن روز اربعین می‌زنی ناخودآگاه اشک بر چشمانشان حلقه می‌زند ولی این مردم نیز راهی برای عرض ارادت به اباعبدالله حسین دارند و وقتی حرف و تعریف از موکب داران مسیر پیاده روی اربعین در عراق می‌زنیم نباید غافل از موکب‌های ساده ولی پر از عشق ایران در هر محل و کوچه نیز بشویم، موکب‌های که رنگ شهر را عوض می‌کنند؛ چنان با خوشرویی از عزاداران و همه اقشار مردمی پذیرایی می‌کنند گویی چندین سال است که همدیگر را می‌شناسند.
افزون بر همه اینها، افرادی هستند که شب زنده‌داری می‌کنند تا حلیم، شعله زرد و برنج و ... بپزند تا از صبح اربعین با آمادگی کامل به میزبانی میهمانان امام حسین بروند.
در بیمارستان کودکان تبریز که با وجود همه تلاش‌های دشمن در زمینه تخریب جایگاه والای نذر در میان مردم در رکاب ائمه، بچه‌ها و خانواده‌هایی را می‌بینی که چشم انتظار ذره‌ای از نذر امام حسین(ع) هستند و البته پیک محبت و کمک در این ایام از طرف مردم خیرخواه کشور مخصوصا استان آذربایجان‌شرقی در زمینه تهیه دارو و هزینه‌های درمان سرازیر می‌شود.
خانم وشعالی که نذریشان آش سبزی و در حال آماده کردن مواد مورد نیاز آش است، می‌گوید: بیش از 30 سال است که برای اربعین امام حسین(ع) نذری می پزیم.
وی که بیش از 650 سال سن دارد و خانه‌دار است، ادامه می دهد: این نذری از پدر و مادرهایمان به ما رسیده که از ابتدا برای سلامتی و عاقبت بخیری فرزندان بوده است تا الان که به لطف خداوند و کمک ائمه اطهار به ویژه امام حسین(ع) ادامه دارد.
یا می‌توان از تشکلی از بانوان تبریزی که هر کدام از افراد تحصیل‌کرده و با موقعیت اجتماعی خوب هستند یاد کرد که در این روز به دیدار سالمندان ساکن در خانه سالمندان و بچه‌های بهزیستی می‌روند و ساعتی را در کنار آنها سپری می‌کنند، دشمن آیا می‌توانی این نذر را نیز با نام غذای نذری مسموم خدشه‌دار کنی؟
بیشتر مردم تبریز در ایام اربعین ترجیح می‌دهند به جای پلو و قیمه، آش کشک همرا با شله زرد مخصوص تبریز است، نذری می‌دهند و بر این باور هستند این آش ضمن خوشمزه و لذیذ بودن غذای سنتی شهرشان است که باعث می‌شود پخت و صرف این آش فراموش نشود.
لازم به ذکر است شله زرد و ، سیب زمینی و تخم‌مرغ، چلوکباب، شیرداغف قربانی کردن گوسفند و گوساله نیز از دیگر نذری‌های است که مردم تبریز در این ایام می‌پزند.
به راستی که نمکدان امام حسین(ع) پایان ناپذیر بوده و هر چقدر که بریزی باز هم نمک می‌پاشد و دشمن هر فتنه و راهی را که امتحان کند نمی‌تواند ذره‌ای در این فرهنگ بزرگ تأثیر بگذارد و هر کلیدواژه‌ای که در خصوص تخریب نام نذری بیاورد اثری نخواهد گذاشت و تعداد نذر کنندگان برای پیاده روی اربعین، پخش غذای نذری، گرفتن دست مظلوم، پرداخت هزینه بیماران، اهدای کتاب و .... بیشتر بیشتر خواهد شد.
اجر همه زائران اربعین و جامانده‌ها با آقا امام حسین(ع) باشد؛ زیرا هر کسی به نحوی در این مراسم خدمت می‌کنند و به قول معروف چایی می‌ریزیم تا آقا گناهانمان را بریزی.
براساس این گزارش،سنت نذری دادن در بین ایرانیان از جایگاه ویژه و ممتازی برخوردار است که در ایام مختلفی ادا می شود اما اوج آن در ماههای محرم و صفر است، هرچند نذری تنها مخصوص دین اسلام نیست و آنطور که از تاریخ برمی‌آید، نشانی از این سنت پسندیده در دیگر ادیان الهی نیز موجود است، همانطور که در عزاداری‌های محرم برخی از ارامنه و زرتشتیان که به حضرت ابوالفضل(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) ارادت ویژه ای دارند، هر ساله از قند و چای هیئت‌های مسلمان گرفته تا چند رأس گوسفند نذر و در این مراسم معنوی شرکت می کنند.
در پایان باید گفت، در بحارالانوار در زمینه نذر نیز روایتی از امام حسین علیه السلام ذکر شده که فرمودند:
همانا خداوند ما را برگزید و گروهی را برای ما برگزید تا یاریمان کنند و به سبب شادی ما شاد باشند و به خاطر حزن ما اندوهگین باشند و اموال و جان هایشان را در راه ما بذل کنند. آنان از ما و به سوی ما هستند.
نذری و نذری دادن یاد آوری کننده ارزشهای اجتماعی نظیر برابری، تعاون، اتحاد، نظم، تعادل و توازن است؛ همکاری مردان و زنان برای نذری دادن و در کنار هم بودن آنها هنگام طبخ نذری، نشانه همراهی آنان در همه شرایط و زمان هاست.
مراسم نذری دادن مملو از ارزشهای انسانی و اسلامی است که در کنار همیاری و دوستی مردم، نشان دهنده فرهنگ، آداب و رسوم و عقاید و سنتهای ماست و نشانه هایی از عواطف –احساسات و یکدلی مردم و شریک بودنشان در عزای سرور و سالار شهیدان است.
صحنه هم زدن غذای نذری، از آن خاطره هایی است که هیچ وقت از خاطر نمی رود آن لحظه، انسان رازی در دل دارد که با امام(ع) و خدای خود در میان می گذارد و به نیت بر آورده شدن، نذری را هم می زند؛ اما شاید ویژگی اصلی این اتفاق، یعنی بار گذاشتن دیگی برای تعداد زیاد که به دلیلی مشترک و برای عرض ارادتی جمع شده اند، در این است که برای این مهمانی، نه کسی دعوت می کند نه کسی انتظار دعوت شدن دارد. نذری یک بهانه خوب برای با هم بودن است.
یکی دیگر از فواید نذری جمع شدن همه اعضای فامیل به بهانه کمک کردن برای آماده سازی نذری است که این هم از دیگر زیبایهای این سنت الهی است.
ادای نذر موجب اجتماعی شدن و درونی کردن ارزش ها و اعتقادات دینی -تقویت باور های جمعی- تقرب بیشتر به خدای متعال و تعظیم شخصیت‌های اهل بیت پیامبر نور و رحمت و فعالیتی آیینی است که روز به روز گسترش بیشتری می یابد.
در موارد بسیار نذری را که افراد ادا می کنند، نذری بوده است که نسل های گذشته بر ذمه خود گذاشته بودند و نذورات یاد کردن گذشتگان و پیوند با گذشته نیز هست.
با توجه به اینکه در محرم امسال در کنار عزاداری خالصانه مردم ولایتمدار تبریز شاهد انتشار خبری مبنی بر مرگ همسر و مادر بزرگ یک پزشک در تبریز آن هم به دلیل مصرف «غذای نذری مسموم» برای خانواده پزشکی که قبل‌ها به عنوان پزشک خیری که نسخه شجریان تجویز کرده و هزینه داروی یک بیمار را تقبل کرده بود، در رسانه‌ها منتشر و به سرعت دهان به دهان چرخید.
شایعات زیادی نیز در این بین ساخته و در فضای مجازی منتشر شد و البته عده‌ای سودجو نیز سعی کردند تا از این فرصت برای بدبین کردن مردم به نذری‌ها و مراسم‌های این ایام استفاده کنند تا شاید بتوانند از این طریق حضور مردم در این برنامه‌ها را کمرنگ کنند.
در این راستا بعد از تحقیقات، بررسی‌ها و پیگیری‌های قوه قضائیه بحث غذای نذری در این ماجرا منتفی بوده و این پزشک خود اعتراف کرده که غذا نذری نبوده و خودش غذا را تهیه کرده بود ولی آقا امام حسین(ع) اجازه جوسازی و تخریب دستگاه مخلص خود را نداد و تا اربعینش متن اصلی این سناریو برای همه عیان شد و روسیاهی به خود زغال ماند.
منبع:فارس
