گروه فرهنگی «سراج24»: روز ملی سینما فرصتی است برای همزیستی با هنری که می تواند روحی والا به اندازه معراج انسانیت برای آدمی بیافریند، هر چند عدم استفاده مناسب از این پدیده جهان مدرن بارها نتایجی معکوس را برای آدمی در میان ساخته های تولیدی فراهم ساخته و این هنر والا مقام بهانه ای شده دست سردمدارن قدرت طلب غربی که همچون سلاحی کُشنده در جهت نابودی روح بشر از طریق آثاری غیر اخلاقی دست بزنند.
اما هنر را چنان نشان برجسته ای است که نمی توان به صرف نگره های ناصوابی که پشت دکمه های بهره بردار قدرت پوشان از آن می شود، به کناری نهاده شود و از قدرت تصویر و نقشی که زیبایی بصری در ایجاد نگاهی مثبت در آدمی می سازد، غافل شویم. از این رو همزمان با روز ملی سینما و به پاسداشت همه هنرمندان متعهد و روح نوازی که با آثار خود به بهتر زیستن بشر خدمات شایان تقدیری صورت دادند، به بررسی گستردگی ابعاد تصویر در بازنمایی هویت سرزمینی گرانقدر چون ایران می پردازیم و توقعات خود را در برابر گریزپایی آثار تولیدی ساخته شده در این سال های سینمای ایران قرار می دهیم؛ باشد که این انتظار حتی به شمعی روشن از توجه توسط فیلمسازان و متولیان امر درآمده و کورسویی امیدبخش به خانه نگاه مان سازد.
سینمای ایران از زمان اولین تصاویر مشاهده شده که شاه ایران را در حال نقش نمایی مضحکه واری جلوی دوربین ابراهیم خان عکاس باشی نشان داد تا به امروز از ابزار مهم و قابل رشد سینما به شکلی بی بهره چه از حیث سرگرمی سازی و چه در معنای انتقال مفاهیم ارزنده برخورد کرد و نتوانست به اندازه وجوهی که ابعاد تصویر در اختیار دارد، متناسب با نیازهای عموم مردمش عمل کند و تنها در صدد برآوردن نیازهای عده ای محدود از طبقه بورژوا مسلک برآمد و از این حیث جای انتقاداتی بسیار باقی گذاشته است.
حال می خواهیم سرفصل های رسیدن به سینمایی را مطرح کنیم که می بایست همچون عنوان این روز، «ملی» باشد و از آنِ ملتی که ریشه در الگوهای اسلامی دارند و براساس فرهنگ غنی ایرانی علاقمند به تولید و عرضه آثاری هستند که نگاهی هویت مند را در تار و پودی داستانی بخواهد به نمایش درآورد. فیلم هایی که می بایست نمایانگر فرهنگ، هویت و ملیت ایرانی باشد و نمایه ای دینی و منطبق بر سعادت بشر را پیش روی مخاطب قرار دهد. سینمایی که باید بتواند رنج مردمانش را از دل طاغوت درآورده و حجم اندوه به جا مانده از درد دورانی ننگین را از پس تصویر نمایان سازد. سینما باید شکوه حماسه ها را از بطن انقلاب اسلامی تا روزهای ماندگار دفاع مقدس به طریقی اعلا و طی بازسازی اتفاقات و معرفی قهرمانان رزم و جهاد برای نسل های بعدی هویدا سازد. سینمایی که....
سینما موقعیتی ناب است برای تبدیل داستان های درس آموز و حکایت های شیرین پارسی از شاهکارهای به نظم و نثر درآمده شیخ مشرف الدین سعدی شیرازی تا فریدالدین محمد عطار نیشابوری و حکایت های مثنوی مولانا و نگاه حافظ در غزلیاتی گوهرمند که هریک راهی روشن برای زندگی انسان در میان جهان پُرهیاهوی امروز به ارمغان خواهند آورد. سینما با آثاری معناگرایانه می تواند نور حقیقت را از پستوی تاریکی ها به چشمان مشتاقِ واقعیت رساند و ماهیت شیاطین را روشن سازد، آن ها که دست هایی آلوده و صورتک هایی بر چهره دارند و پشت نقاب هاشان، دراکولایی خونخوار خفته که حیات انسان های مظلوم را نشانه گرفته است و انواع لشگرکشی ها را به بهانه هایی واهی و از طریق چپاول و غارت و جنگ و خون ریزی در مسیر قدرت طلبی و ثروت اندوزی به پا می دارند و از ابزارهای رسانه ای دست آویزی برای نمایشی وارونه از حقیقت می سازند و بر ماست که به عنوان هنرمندی متعهد و جویای حقیقت به کاوش درآوریم واقعیات جهان امروز را و به ثبت و ضبط کشانیم دیده هایمان را برای جهانیان که سینما وسیله ای اثرگذار برای شکاف ناراستی ها و کشف راستی ها است.
روز ملی سینما بهانه ای است برای این که دریابیم از این ابزار وارداتی می توان در خدمت اهدافی والا استفاده کرد و با استفاده از قابلیت های تصویری و ظرفیت های هنرمندانی قابل می توان در راستای آرمان های ارزشمند این سرزمین بهره ها برد.
البته این مسیر با توجه به حضور و حمایت از هنرمندانی متعهد، کاردان و کاربلد صورت می یابد، همان طور که رهبر معظم انقلاب اسلامی در طی سال های مختلف به لزوم رسالت هنر انقلابی اشاره داشته و به مواردی چون «هنر انقلابی باید زیبایی ها را تبیین کند»، «معارف الهی را منتشر کنید»، «جهت گیری کار هنری باید دقیق و درست باشد»، «حقیقت را بفهمید و تبلیغ کنید»، « باید پیروزی ملت مان را روایت کنیم»، «تعهد در قبال فرم و مضمون لازم است»، «مرد زمانه خودتان باشید» و «هنر را از شکل کالای تجملی خارج کنید» جهت شناسایی مسیر توسط هنرمندان ایرانی اشاره فرمودند و بر سینماگران گرانقدر این سرزمین لازم است که بیش از پیش در جهت اجرای منویات اعتقادی رهبر و مردمان سرزمین خود همت گمارند و عقربه های فعالیتی خود را به سمتی خارج از بیگانه پرستی کوک کنند که ادب و فرهنگ و دین این سرزمین را گوهری است که باید درکش کرد و به زیبایی دریافت و به گوهر تابناک هنر متصلش ساخت و سینما می تواند منظری خوش از جاودانه های یک ملت بسازد.
