به گزارش سراج24، به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، به نوشته «زلمای خلیل زاد» عمده رایزنی های آمریکا با ایران در آن زمان شامل این مورد بود که ایران هواپیماهای آمریکایی را در صورت ورود به آسمان این کشور هدف قرار ندهد.
خلیل زاد که علاوه بر حضور در عراق و افغانستان مدتی را نیز به عنوان نماینده آمریکا در سازمان ملل حضور داشت در این کتاب می‌گوید با «محمد جواد ظریف» نماینده وقت ایران در سازمان ملل، پیش از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ دیدار و گفتگوهای محرمانه‌ای انجام شده و در گفتگوها تضمین گرفته شده بود که به سوی هواپیماهای آمریکایی در صورت ورود اتفاقی به آسمان ایران شلیک نخواهد شد.
به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، زلمای خلیل زاد، در کتاب تازه خود با عنوان «The Envoy» می‌گوید دیدارهایی که در ژنو با ظریف انجام شده بود، حتی پس از تصرف بغداد در آوریل سال ۲۰۰۳ نیز ادامه داشته است.
خلیل زاد می‌نویسد: «ما از ایران خواسته بودیم تضمین دهد که به هواپیماهای آمریکایی، در صورتی که بر حسب تصادف وارد آسمان ایران شدند، شلیک نخواهد کرد. ظریف موافقت کرد و ما در عین حال امیدوار بودیم، که ایران، شیعیان عراق را به مشارکت سازنده در ایحاد یک دولت جدید در عراق تشویق کند».
نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل می‌گوید به ظریف اطلاع داده بود که آمریکا خواستار ایجاد دولتی دموکراتیک در عراق است که با همسایگان خود در صلح و آرامش باشد.
از سوی دیگر محمد جواد ظریف خواستار انتقال فوری قدرت به چهره‌های در تبعید شده بود و می‌گفت ساز و کار امنیتی عراق باید به طور بنیادین نوسازی شود و همچنین ایران مخالفت خود را با اشغال آن کشور از سوی آمریکا نیز بیان کرده بود.
در ادامه گزارش نیویورک تایمز از کتاب خلیل زاد آمده است: طرف ها، دو نگاه متفاوت را بیان می‌کردند؛ راهبردی که به گسترش نفوذ ایران در عراق می‌انجامید، در برابر ایجاد دولتی موقت، که از افراد باقی مانده در کشور در زمان صدام حسین تشکیل شده باشد و نه فقط چهره‌های در تبعید. در عین حال در زمان مطرح شدن موضوع سران القاعده در ایران نیز، ظریف خواسته بود تا آمریکا رهبران «مجاهدین خلق» (گروهک منافقین) را تحویل دهد که دولت «جرج بوش» با موضوع مخالفت می‌کند و اندکی بعد کانال دیپلماتیک قطع می‌شود.
در بخشی دیگر از گزارش نیویورک‌تایمز در مورد کتاب زلمای خلیل زاد به جریانات سال ۲۰۰۶ (زمانی که در بغداد سفیر بود) اشاره شده است. در آن زمان سیاست دو طرف بر سر جایگزینی کسی با ابراهیم جعفری (نخست‌وزیر وقت عراق) به موازات هم قرار گرفته بود.
به ادعای خلیل زاد، در آن زمان «عبدالعزیز حکیم» به تهران می‌رود تا امکان مذاکرات دو طرف (ایران و امریکا) را فراهم سازد. خلیل زاد مدعی است که او نیز از دولت متبوعش خواسته بود اجازه گفتگو صادر شود و فقط می‌خواسته در مورد عراق صحبت کند اما طرف‌های ایرانی قصد داشتند مذاکرات را به مسائل دیگری بکشانند.
نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل، می‌گوید به دلیلی که برای او مشخص نیست، واشنگتن در آخرین لحظه دستور لغو ملاقات را داده است. در نتیجه حکیم از طرف رهبران ایران گفته است، آمریکا قابل اعتماد نیست.
