گروه فرهنگی «سراج24»: حدیث آرزوها است دل کندن و دل نشاندن در میانه خزان زدگی های روزگار و حاج حیدر حاتمی کیا، جنس دور اما شیرینی از همین غبار در نشسته در سکون و سکوت می باشد. فیلمی براساس آرمان های قهرمانی که هنوز روحش را در میان دشت مجنون می جوید و حال می خواهد محافظ باشد، نه بادیگارد، چرا که بادیگارد بودن را مترادف قدرت نمایان و برای قدرت خواهان می داند. وقتی می گوید: « بادیگارد مزدور است، اعتقاد پشت سرش نیست، چرا که اعتقاد مربوط به دهه 60 است.» می خواهد حافظ جان آنانی باشد که دل در گروی نظام دارند و وسوسه های قدرت و کاخ های ثروت اندوزی مسیرشان را تغییر نداده است.
حاج حیدر فیلم «بادیگارد» می تواند دنباله ای از حاج کاظم «آژانس شیشه ای» باشد؛ با همان رویکرد و نگاهی که در هر 2 کاراکتر هویدا است. یکی آرمانش در نفس های عباس می گنجد و این دیگری راهش را از رانت خواران و جیره خواران جدا کرده و دغدغه اش حفظ جان دانشمند هسته ای با نام زرین می باشد تا در انتها و با سکانسی تلخ اما با شکوه جانش را سپر تیرهای دشمنان نماید.
.jpg)
ابراهیم حاتمی کیا که با «دیده بان» نگاهش، جانی به سینمای دفاع مقدس بخشید و حال از پس از سال ها می تواند عنوان سردار سینمای ارزش مدارانه مقاومت و دفاع مقدس را داشته باشد، در فیلم جدیدش به دنبال شکی روان شده در حاج حیدر مبنی بر مرز میان عشق و تعهد بوده است. قهرمانی که جانش را برای زیبایی های نظامی که به محافظت از آن مفتخر است، می گذارد. از این رو نگاه جاری در این فیلم جدا از عناصر سینمایی براساس رویه ای ایدئولوژیک بنا شده و فاصله ای عمیق با آثاری هالیوودی با همین موضوع چون فیلم «محافظ شخصی» می یابد. سردار حیدر به تصویردرآمده در «بادیگارد»، سرباز پایدار نظام است که همچون حاج کاظم نجوا و نگاه ولایت را در جان ذخیره دارد. بسیجی جان برکفی که اسیر وسوسه ها نشده و براساس تعهدی که برای خود از ابتدا تعیین کرده، روبروی گلوله منافقان و معاندان نظام می نشیند. حیدر خسته است و می خواهد بخوابد. خسته از زخم زبان ها، خسته از منافقان و خسته از آن ها که رویای دنیا را به حقیقت تابناک چگونه زیستن ترجیح دادند.
فیلم «بادیگارد» بر مبنای شک بنا شده است که مسیری به سوی یقین بوده و تاب خستگی ها را به چشمانی بازگشوده سوق می دهد. فیلم از لحاظ تصویربرداری و اجرای جلوه های ویژه در سطح بالایی از سینمای ایران قرار گرفته و بازی های مناسب و ارزنده ای به خصوص از سوی پرویز پرستویی و مریلا زارعی صورت یافته است.
همچنین ابراهیم حاتمی کیا با اجرای برخی سکانس ها مانند سکانس پایانی ترور در داخل تونل به خوبی توانسته است توانایی بالای خود را در فیلمسازی نشان دهد. حیدر ذبیحی( پرویز پرستوئی) به دنبال عطرافشانی نگاه خوش نواز مردان جبهه و جنگ برای نسل ها است و از این رو واهمه ای از بازپرس ها و محاکمات صورت یافته ندارد، او به خود و آرمانش اطمینان دارد و می ترسد در تندباد حادثه ها از حقیقت جا نماند. او شهادت را برمی گزیند، آن گونه که بود و آن گونه که فکر می کرد، چرا که تنها مسیر برای پیمودن مردانی آسمانی شهادت خواهد بود.
