اوقات شرعی تهران
اذان صبح ۰۴:۲۸:۵۶
اذان ظهر ۱۲:۰۹:۵۹
اذان مغرب ۱۸:۴۱:۵۵
طلوع آفتاب ۰۵:۵۴:۴۷
غروب آفتاب ۱۸:۲۳:۴۵
نیمه شب ۲۳:۲۶:۵۰
قیمت سکه و ارز
۱۳۹۴/۰۹/۲۸ - ۰۹:۰۲
«سراج 24» گزارش می‌دهد؛

مرز میان سینمای اجتماعی و فیلم سیاه کجاست؟/نقد غیرمستقیم معضلات در فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت»/ساخت آثاری تاریک به بهانه همدلی در وقایع غیرطبیعی

واژه سیاه نما؛ آن چنان که گرد بسیاری از فیلم ها نشسته و به عنوان اهرمی جهت دلربایی جشنواره های خارجی قرار گرفته است و تنها از متن فیلمنامه و صحنه های نمایان شده به دنبال روزنی جهت تثبیت نگاه شوم زده و سیاست ورزانه و دروغین از مردم ایران هستند.

مرز میان سینمای اجتماعی و فیلم سیاه کجاست؟/نقد غیرمستقیم معضلات در فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت»/ساخت آثاری تاریک به بهانه همدلی در وقایع غیرطبیعی

گروه فرهنگی «سراج24»: سینمای اجتماعی چیست و چه مختصاتی دارد؟ این سوالی است که نه تنها سینمایی ها و سینمایی نویس ها را به خود کشانده است بلکه راه ورود جامعه شناسان را هم به این عرصه باز می نماید. چرا که مرز باریکی میان نمایش مشکلات شهری و معضلات زیست محیطی با آن چه در میان سطرها به عنوان سیاه نمایی خوانده می شود، وجود دارد.

واژه سیاه نما؛ آن چنان که گرد بسیاری از فیلم ها نشسته و به عنوان اهرمی جهت دلربایی جشنواره های خارجی قرار گرفته است و تنها از متن فیلمنامه و صحنه های نمایان شده به دنبال روزنی جهت تثبیت نگاه شوم زده و سیاست ورزانه و دروغینی مبنی بر وجود کاستی های بسیار در هسته مرکزی زندگی و نوع زیست مردمان ایران هستند. از این رو دغدغه ساخت آثاری اجتماعی با رویکردی مصلحانه و نگاهی متعهدانه نسبت به این سرزمین بسیار مهم تر از دیگر گونه ها و موضوعات مورد پرداخت در سینما است و فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» با همه معضلاتی که در روایت پردازی و کش دار بودن موقعیت ها دارد می تواند تا حدی به عنوان اثری مورد قبول در نظر گرفته شود.

داستان فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» از یک آگهی غیر متعارف در بخش نیازمندی های روزنامه همشهری می آید و این موضوع باعث می شود تا جمعیت کثیری در روز مشخصی به خیابان کشیده شوند. مساله اولیه تبدیل به هنجاری بیرونی می شود و در نهایت دخالت پلیس به ظاهر مساله را خاتمه می دهد. اما عمق ماجرا و دردها در دل اپیزودهای فیلم خود را نمایان می کند و دلهره سکانس ها جای شعف و امید واهی را می گیرد که این جا است نقش فیلمنامه نویس و اجرای کارگردان می تواند ناجی اثر در عبور از مرحله ای سخت باشد و یا با نگاهی بن بست زده، امکان هرگونه تنفس را از مخاطب برباید.

متاسفانه در طی سال های ابتدایی انقلاب اسلامی و در دهه های بعد شاهد نوعی از سینمای به ظاهر مستندگونه ای بوده ایم که به بهانه همدلی با فجایع رخ داده مانند زلزله و با وقایع غیر طبیعی مانند مشکلات اقتصادی و نیز محدودیت های زیست در زندگی روستایی آثاری کاملا تاریک گونه با نگره ای همدلانه با خارجی ها را شکل دادند و از این طریق جوایزی را هم به عنوان تقدیر از سوی سردمداران معاند با پیشرفت و بهروزی ایرانی و ایرانیان به دست آوردند! این مساله موجب ورود نوعی از سینمای سیاه نمایانه شد که تنها تلخی ها را دیده و از وجود هر گونه روشنی و امید به دور بود. در این گونه آثار به شکلی یک سویه شاهد انتقال روایت هستیم و بخش روشنی بخشی از آن به نزد مخاطب یافت نمی شود.

فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» درعین‌ تلخ و گزنده بودن همچنان نگاه واقع بینانه، منطقی و منصفانه خود را در قبال کاراکترها و موقعیت های رخ داده نشان می دهد و به شکلی غیر مستقیم در عین نقد کردن بسیاری از معضلات، سعی دارد نگاهی گمراه کننده و مسیری غیر قابل رجوع برای بیننده نسازد و تنها آینه ای باشد برای تغییر برخی دیدگاه ها و مناسبات نامطلوب و راهی برای بهبود شرایط و وضعیت زیست آدم ها. آدم هایی که نه دور و دست نیافتنی هستند و نه در عمق تاریکی گرفتار آمده اند.

اشتراک گذاری
نظرات کاربران
هفته نامه الکترونیکی
هفته‌نامه الکترونیکی سراج۲۴ - شماره ۲۴۴
اخرین اخبار
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••
•••