به گزارش سراج24، وبسایت occupy.com (وابسته به جنبش اشغال وال استریت) در گزارشی به نقش مخرب صندوق بین المللی پول در اقتصاد جهانی پرداخته و می نویسد بسیاری از تصمیمات مخفیانه ای که در حاشیه نشست های رسمی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی گرفته می شود ضمن تعیین خط مشی های اقتصادی و مالی جهان، زمینه های سودآفرینی برای غول های مالی و اقتصادی جهان را آماده می سازد.
این مقاله نوشت: اوایل اکتبر روسای بانک های مرکزی وزرای امور مالی و توسعه 188 کشور جهان در لیما پایتخت پرو گرد هم جمع شدند تا مجمع سالیانه بانک جهانی و صندوق بین الملی پول را برگزار کنند. این بزرگترین اجلاس سالانه ای است که دیپلمات های امور مالی و اقتصادی کشورها به گفت وگوهای خصوصی می پردازند و محلی است که هزاران بانک دار خصوصی و سرمایه دار بین المللی با سیاستگذاران مالی کشورهای جهان بحث می کنند.
نکته جالب نشست امسال پرو همزمانی آن با افزایش مشکلات اقتصادهای نوظهور جهان بود؛ کاهش رشد اقتصادی چین، سقوط قیمت کالا ها و تهدید فدرال رزرو آمریکا برای افزایش نرخ بهره ها در آینده نزدیک از نکات قابل توجه این اجلاس بود به همین دلیل در واقع این اجلاس محل بحث های مربوط به چین و افزایش نرخ بهره و بحران بازار بود. جای تعجب نبود که بانک های مرکزی از افزایش نرخ بهره پشتیبانی می کردند و هراس خود را بیشتر از آنکه به افزایش آن مربوط بدانند به نبود اطمینان نسبت به زمان برقراری نرخ های تازه آن نگران بودند.
گرچه این اجلاس هیات مدیره صندوق بین المللی پول را به جمع وزرا و روسای بانک مرکزی کشورها آورد اما این صندوق کمیته اصلی اجرایی 24 نفره ای را دارد که به طور عمده متشکل از کشورهای گروه 20 است و تصمیم سازی ها را انجام می دهند. این کمیته نیز چند روز بعد جلسه ای را در لیما تشکیل داد و آگوستین کارستنز رییس بانک مرکزی مکزیک و کریستین لاگارد ریاست صندوق بین المللی پول در کنار وزرای دارایی ژاپن، هند، آرژانتین، برزیل، فرانسه، ایتالیا، آلمان ، سنگاپور، بریتانیا، ایالات متحده، همراه با مقام های ارشد عربستان سعودی، نیجریه، نروژ، الجزایر، کلمبیا، بلژیک و چین در آن حضور داشتند. در این جلسه همچنین رییس بانک انگلستان و رئیس هیئت مدیره بانک FSB، مدیرکل بانک تسویه بین المللی (BIS)، معاون رئیس کمیسیون اروپا، دبیرکل سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، رئیس بانک مرکزی اروپا و نمایندگانی از اوپک، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی حضور داشتند.
گرچه این دیپلمات های مالی دیدارهایی انجام دادند و اظهاراتی بیان کردند اما وظیفه اصلی و پنهانی آن ها تصمیم سازی در مورد مسایلی دیگری بود که باعث شد کمیته صندوق با گروه 20 تشکیل جلسه دهد تا مباحث خروج از رکود جهان را پیگیری کند. این گروه در مجموع نمایندگی 85 درصد تولید ناخالص ملی جهان را بر عهده داشتند. به دنبال این جلسه دیدارهای دیگری در میان قدرتمندترین اقتصادهای جهان به شکل خصوصی متشکل از وزرای اقتصاد و روسای بانک های مرکزی گروه هفت (G7) کشورها، از جمله آمریکا، آلمان، ژاپن، انگلستان، فرانسه، ایتالیا و کانادا برگزار شد. سران سازمان های بزرگ بین المللی جهان نیز در این جلسات حضور داشتند و در عمل به عنوان کمیته ای برای اقتصاد جهانی نقش آفرین شدند.
جلسه گروه 20 با کمیته صندوق بین المللی گویا کمیته راهبری صندوق بین المللی پول را تشکیل داد. این کمیته پس از آن هشدار داد که رشد اقتصادی جهان متوسط و حتی نا امیدکننده بوده است که با نبود اطمینان به نوسانات بازار مالی همراه است و خطراتی را برای اقتصاد جهانی به ویژه در مورد بازارهای در حال ظهور افزایش داده است. به علاوه دیدارهای مهم دیگری هم در حاشیه این نشست برگزار شد که مهمترین آن در میان بانکداران بزرگ جهان بود. بزرگترین دیدار مربوط به سرمایه گذاران مهم جهان بود که کنسرسیومی از 500 موسسه بزرگ سرمایه گذاری همچون بانک ها، مدیران دارایی، شرکت های بیمه، صندوق های سرمایه ملی و موسسات رتبه بندی و بانک های درحال توسعه بود. در ابتدای این دیدار رییس جمهور پرو سخنرانی کرد و پس از آن وزرایی از تایلند، مالزی و سوئد مطالب خود را گفتند. استفتن اینگوس مسئول عالی رتبه بانک مرکزی سوئد و مدیر کمیته بازل که مسئولیت نظارت بر بانکداری را دارد نیز سخنرانی کرد. این کمیته وظیفه شکل دهی و اجرای مقررات بانکی را که با عنوان بازل شناخته می شود دارد.
دیدار مهم دیگر در لیما جلسه گروه 30 بود که با ریاست ژان کلود تریشه مدیر پیشین بانک مرکزی اروپا برگزار شد. این گروه در سال 1978 تشکیل شد و هدف خود را تعمیق ادراک از مسایل مالی و اقتصاد بین الملل عنوان کرده است و به بررسی گزینه های در دسترس بازار و سیاستگذاران می پردازد و توصیه هایی را ارایه می دهد. در میان اعضای این گروه مدیر سابق فدرال رزرو، مدیر بانک انگلستان، اعضای ارشد بانک تسویه، از مدیران بانک مرکزی اروپا، از مقام های کنونی بانک فدرال رزرو نیویورک، وزیر خزانه داری سابق ایالات متحده، از بانک های مرکزی ژاپن، فرانسه، هند ،سنگاپور، چین و وزیر خزانه داری سابق ایالات متحده و بانکداران ارشدی از بانک های UBS، جی پی مورگان، بلک راک و گلدمن ساکس حضور دارند. این گروه جلسه سالیانه خود را در حالی برگزار کرد که همچون نشست گروه پیشین به هیچ رسانه ای حق حضور و تهیه گزارش از نتایج آن داده نشد و هدف خود را تنها انجام گفت وگوهای صریح عنوان داشت.
این گروه نیز روسای بانک مرکزی بیش از 50 درصد ثروت جهان را گرد هم آورده است و با دعوت از چند تن از استادان و دانشگاهیان به بحث درباره مسایل مالی و سیستماتیک به ویژه در مبحث واردات جهانی پرداخت. در این گروه استنلی فیشر معاون فدرال ریزرو عنوان داشت که افزایش نرخ بهره یک انتظار است و نه یک تعهد. تغییر نرخ بهره در امریکا می تواند به نوسانات بیشتر بازارهای مالی و ارزش دلار و تشدید سرریز مشکلات به دیگر کشورها از جمله اقتصادهای درحال ظهور منجر شود. وی به حضار اطمینان داد که فدرال ریزرو به برقراری ارتباط و کمک به دیگر فعالان بازار چه دولتی و چه خصوصی، با توجه به درک آن ها از نیات ما (آمریکا) در زمینه سرمایه گذاری متعهد می ماند.
پشت درهای بسته
اما اهمیت اجلاس صندوق بین المللی پول چیزی نیست که در دیدارهای رسمی سالیانه صورت می گیرد و بیان می شود بلکه دیدارهای و جلسات پنهانی که در حاشیه این نشست برگزار می شود اهمیت بیشتری دارد. در پشت درهای بسته این دیدارها، گروهی منتخب از دولت ها و بانک ها با اولویت گروه هفت و سپس گروه 20 در دیدار با بانکدارها و سرمایه گذاران بزرگ جهان به مدیریت پول می پردازند.
اینجاست که دیپلمات های مالی جهان با هم دیدار می کنند و با تشکیل نخبگان مالی جهان به بررسی یکدیگر و تصمیماتشان می پردازند. همچون همیشه توانگران جهان بدون حضور مطبوعات و تحلیلگران مالی رسانه ها دور هم جمع شدند و هسته مرکزی حاکمان اقتصاد جهانی را در کمیته هایی موقت تشکیل دادند تا ماهیت حاکمیت خود بر جهان را بررسی کنند. تعاملات این افراد برای رفاه و منفعت مردم کشورشان که زیر فشار ریاضت اقتصادی برای تعدیل و بازسازی جوامع جوامع در بازار اقتصادی در رنج هستند نبوده است؛ بلکه میلیاردرها، بانکدارها و سرمایه داران به دنبال دستاوردها و سود بیشتر هستند.
مطمئن باشید زمانی که این مقام ها از بانک های مرکزی و پست های وزارتی خود بازنشسته شوند گرچه از گروه هفت و بیست و کمیته های صندوق کنار گذاشته می شوند اما در عوض وارد هیات مدیره بانک های بزرگی همچون جی پی مورگان، گلدمن ساکس، بلک راک، بارکلیز و دویچه بانک می شوند. آنها به علت انجام مطلوب وظایف به نفع بانک ها در دوران صدارتشان با حقوق و پاداش های بالا مورد تشویق قرار خواهند گرفت و همچنان درهای حاکمیت بر اقتصاد جهانی به نفع آن ها به گردش خود ادامه می دهد.
