به گزارش خبرنگار سراج24، فتح الله جعفری جوزانی، مسعود جعفری جوزانی، سحر جعفری جوزانی، حسین نجف زاده، ناهید طیموری، نیره کشور دوست و حسین طاهری سرمایه گذاری فیلم «ایران برگر» را برعهده دارند و پخش فیلم «ایران برگر» نیز بر عهده ی فیلمیران است.
فیلم «ایران برگر» در بخش مسابقه سی و سومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت. این فیلم سیمرغ بلورین بهترین چهره پردازی را در این جشنواره دریافت کرد و نامزد دریافت سیمرغ بهترین بازیگر مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین طراحی صحنه، بهترین صدابرداری و بهترین صداگذاری شد.
محسن تنابنده، احمد مهران فر، محمد رضا هدایتی، نیوشا ضیغمی و علی نصیریان از بازیگران مطرح این فیلم هستند. آن‌چه در زیر می بینید نقد اختصاصی سراج24 درباره این فیلم است.(هشدار: در بخش خلاصه داستان، خطر لو رفتن این فیلم وجود دارد)
خلاصه داستان:
«ایران برگر» داستان فتح‌الله خان و امرالله خان است که بر سر انتخابات شوراها در یک روستا با یکدیگر رقابت می‌کنند. هر کدام از این دوخان برای رسیدن به ریاست شورای روستا در انتخابات آتی با یکدیگر رقابت می‌کنند. انتخابات ریاست شورای روستا از این جهت اهمیت دارد که در این روستای خیالی معدن اورانیوم کشف شده و خان های روستا چشم طمع به این معدن دارند و به همین خاطر در این برهه حس کردند باید کاندید شورای روستا شوند. به دلیل عدم شناخت کافی هر کدام از این دو خان برای حضور بهتر در این انتخابات، از تهران یک مشاور استخدام کردند تا راه و رسم سیاست ورزی را به آنها یاد بدهد. در همین بین فرزند یکی از این خان‌ها عاشق دختر خان دیگر می‌شود و به تیره تر شدن رابطه این دو قدرت روستا کمک می‌کند. هرچه به انتخابات نزدیک می شوند این دو خان برای تطمیع اهالی ده و مجاب کردن آنها برای رأی دادن به خودشان، سعی در کمک های بلاعوض که عمدتا خوراکی است، می‌کنند.
اما در نهایت هیچ کدام رأی نمی‌آورند و معلم صادق روستا موفق می‌شود در این انتخابات پیروز شود. آنها نیز مدعی می‌شوند در انتخابات تقلب شده است.
نقد محتوایی:
همان داستانی که روشنفکر‌ها از آن می‌ترسند. داستان تمسخر تقلب با زبان نمکین. وقتی موازی این داستان، قصه روستایی شده رومئو و ژولیت نیز حضور داشته باشد، برای مخاطب جالب خواهد بود. هر چند این دو داستان در نقاط بسیار زیادی قابلیت پیوند با یکدیگر را ندارند و موازی یکدیگر حرکت می‌کنند.
سادگی داستان همچون سادگی روستا است. در عین سادگی شیرین است چرا که قرار نیست فیلم سختی همچون فیلم های ایناریتو ساخته شود. فیلم با خود رو راست است و فیلم بدون غرض‌ورزی و از همه مهم تر بدون تلاش برای نمایش در جشنواره‌های خارجی ساخته شده است.
لحظات خنده‌آور عمدتا به دلیل نوع لهجه و جملات خده‌داری است که توسط عمدتا محسن تنابنده و احمد مهران‌فر گفته می شود. شاید این یکی از نکات منفی این فیلم است که از کمدی موقعیت که کمدی سخت تری از کمدی گفتاری است، بهره‌ای نبرده است.
فیلم به دلیل رویکرد ضد فتنه خود و نگاه طنزآلود به این موضوع خوف این می‌رفت که فیلمی سفارشی نشان دهد اما انتقادات قابل توجهی که نویسنده در کنار انتقاد به موضوع تقلب به مسئولان دارد باعث شده این فیلم، فیلم آزاده‌ای باشد و ترس سفارشی بودن کاملا از بین برود.
اشاره به این اینکه goodman فیلم کسی است که از شهر و روستا بریده و در کوه اقامت دارد و رفتاری شبه صوفی‌گری دارد، شاید از نکات منفی محتوایی دیگر این فیلم باشد. اما در کل محتوای این فیلم و رفتار سالم این فیلم برای گرفتن خنده از مخاطب، باعث شد که یک فیلم مناسب برای خانواده‌ها است چرا که خانواده‌ها بعد از مدت‌ها با یک فیلم غیرجنسی کمدی رو به رو شدند.
نقد فنی:
مهمترین نکته‌ای که به چشم می‌آید مکان فیلم برداری است که یک فضای چشم نواز روستایی است. تنوع رنگی در این فیلم باعث شده ایران برگر بسیار چشم نواز باشد.
فیلم برداری به دلیل فضای تنگ کوچه‌ها بد نیست اما از جوزانی که متخصص ساخت فیلم هایی به فیلم برداری درجه یک است، توقع بیشتری می رود.
بازی تنابنده و مهران‌فر خواسته یا ناخواسته یادآور نقی و ارسطو در پایتخت است که مقداری اصیل بودن فیلم را زیر سؤال می‌برد.
گریم در سطح مناسبی قرار دارد و تلاش شده در طراحی صحنه، لباس ها یادآور همان فضا باشد.
فیلم نامه همان طور که در نقد محتوایی گفته شد، از پیچیدگی لازم برخوردار نیست و سادگی آن برای کسانی که دنال فیلم پر تعلیق هستند، گزینه مناسبی نیست.
در کل این فیلم یک فیلم خانوادگی خوب است اما هنوز جعفری جوزانی را باید به شیرسنگی بشناسیم نه ایران برگر.
