به گزارش «سراج24»، این جمع بندی که دولت امریکا منشا بحران در عراق است، بیش از هر چیز ریشه در سیاست این کشور در سوریه دارد. پیشنهاد دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا مبنی بر تخصیص کمک پانصد میلیون دلاری به منظور آموزش و تجهیز برخی عناصر میانه روتر جریان مخالفان مسلح سوریه ، برخی از پرسش های بی پاسخ مشابهی را که پیشتر درباره اعطای کمکهای مرگبار به شورشیان سوری بر سر زبانها انداخته بود ، بار دیگر احیا کرده است. برخی از این پرسشها به چالشها در تعیین این موضوع مربوط می شود که چه کسانی در زمره «میانه روها» قرار می گیرند و آیا واقعا آنها که در سوریه کمک دریافت کرده اند میانه رو بوده اند؟
بررسی برای تشخیص میانه روها در میان جریانهای پیچیده و مملو از چهره های افراطی مسلح مخالف سوری کاری بسیار دشوار است . معلوم نیست چه تعدادی از کارشناسان در واشنگتن می خواهند دستگاه امنیت ملی آمریکا را به علت ناتوانی در تشخیص دقیق چه کسانی در سوریه در این جرگه قرار می گیرند ، مورد سرزنش قرار دهند ولی می دانیم اسلحه هایی که به چهره های به اصطلاح میانه رو داده شده عملا در دست تندروها قرار گرفته است.
اصطلاح میانه رو عموما به اهداف سیاسی گروهها اطلاق می شود و نه شیوه هایی که این گروهها برای تحقق اهداف مورد نظر خود از آنها بهره می گیرند . مشکل اصلی در تشخیص این اهداف سیاسی در داشتن اطلاعات غلط یا ارائه تحلیل های نادرست نیست بلکه در غیر ممکن بودن پیش بینی مسیری است که این رهبران یا گروههای مخالف ، در مواجهه با شرایط متفاوت در آینده در پیش خواهند گرفت .
تاریخ مملو از رهبران و شخصیت هایی است که خط سیر آنها در زمان تصدی در مسند قدرت ، با عملکرد یا حرف و سخن آنها در زمانی که در کسوت شورشی محسوب می شدند ، زمین تا آسمان فرق دارد .
یک مسئله پیچیده دیگر این است که جنگجویان و سلاح هایی که بدان مجهز هستند ، از گروهی به گروهی دیگر منتقل می شوند . هم اکنون در جنگ داخلی سوریه شاهد چنین نقل و انتقالاتی هستیم . یکی از استدلالها این می تواند باشد که حضور بسیاری از افراد افراطی و تندرو در جریان های مخالف رژیم اسد ،دلیل اصلی تمرکز کمک رسانی به گروههای میانه روست تا جنگجویان بیشتر به سمت گروههای غیر افراطی گرایش داشته باشند . ولیسوال این است که اگر این میانه روها یکباره تندرو شوند یا با گروه های تندرو ائتلاف کنند چه کسی پاسخگوست؟
یکی از پرسش های اساسی درباره کمک رسانی به شورشیان دقیقا این مسئله است که این حمایتها چگونه می تواند اهداف سیاسی غربی ها را در سوریه محقق سازد یا دست کم نتیجه جنگ را با منافع آمریکا همخوان و سازگار سازد.
در بیانیه کاخ سفید هدف از طرح این پیشنهاد ، دفاع از ملت سوریه ، برقراری ثبات در مناطق تحت کنترل مخالفان ، تسهیل خدمات رسانی ، مبارزه با تهدیدات تروریستی و بهبود شرایط برای حل و فصل بحران از طریق مذاکره اعلام شده است .
این جملات کاملا بی معناست چرا که همان ها در سوریه از سوی امریکا کمک دریافت می کنند هم در سوریه و هم در عراق مشغول جنایت هستند و به همین دلیل است که نمی توان جهادی را در سوریه و عراق از هم تفکیک کرد.
امریکا در حالی که به مردم خود می گویدق صد مبارزه با خطر تروریست ها را دارد اکنون در وضعیتی قرار گرفته که نمی تواند به دلیل سیاست خاص خود در سوریه هیچ مبارزه ای با تروریسم بکند و بلکه کاملا در حال خدمت به آن است. تنها راه برای اینکه امریکا در عراق صادق به نظر برسد این است که راهبرد خود را در سوریه تغییر بدهد.
