دولت اسپانیابودجه سینمایی‌اش را نصف کرد

به گزارش « سراج24 » این اتهام پس از آن متوجه دولت اسپانیا شد که بودجه بخش سینما در کشور را به شدت کاهش داد. طوری که اکنون میزان بودجه سینمای اسپانیا نصف بودجه ای است که چهار سال قبل از دولت دریافت می کرد. این بودجه که از طرف دولت راست گرای ماریانو راخوی و حزب «مردم» او تعیین شده است، به این معنی است که سینمای ملی اسپانیا در سال 2014 بودجه ای معادل 33 میلیون یورو دریافت می کند که 14 درصد کمتر از بودجه ای است که امسال داشته و این اصلاً جوابگوی بدهی های این سینما نیست.

انریکو گونزالز ماچو، رییس آکادمی سینمای اسپانیا، می گوید: «این پول واقعاً به طور مضحکی اندک است. انگار هیچ عدالت اقتصادی وجود ندارد. تمام این حرکت ها کاملاً سیاسی هستند.» او که خود می پذیرد به دلیل ادامه رکود اقتصادی در اسپانیا، گزیری از کاهش بودجه ها نیست. می گوید: «با این حال دولت از فرهنگ و به طور خاص از سینما می ترسد. آنها صنعت فیلمسازی را نابود می کنند. اگر به این کار خود ادامه دهند، دیگر هیچ فیلمساز خلاقی در اسپانیا باقی نخواهد ماند.»

اعداد و ارقام خیلی بالا نیستند اما قابل توجه اند. درطول سالی که گذشت میزان تولید در سینمای اسپانیا نسبت به سال قبلی 28 درصد کاهش داشت. و در حالی که ارزش افزوده مالیات بر درآمد گیشه ها در فرانسه قرار است 5 درصد کاهش داشته باشد، آن را در اسپانیا 21 درصد افزایش داده اند. همین یک مساله کافی است تا در سینماها تخته شود.

در سطح جهان خیلی ها با اسامی پدروآلمادوار، اله خاندروآمنبار، پنه لوپه کروز و خاویر باردم آشنا هستند. به همین میزان سینمای اسپانیا نیز به خاطر تریلرهای کم هزینه اما هوشمند، فیلم های هنری و فیلم های ترسناک روان و هوشمند دارای شهرت جهانی است. فیلم های سینمایی اسپانیا شاید نتوانند در گیشه ها فروش های میلیونی داشته باشد اما بهترین راهنما برای استعدادهای خلاق هستند. اما این سینما آن طور که منتقدان دولت می گویند، با این کاهش بودجه کم کم نابود و محو خواهد شد.

غول های اسپانیا به همین دلیل بسیار خشمگین هستند. فرناندو تروبا که سال 1994 جایزه اسکار را به خاطر فیلم«Belle Epoque» برد، در گفت و گویی با ابزرور می گوید: «دولت سینما را دشمن سیاسی خود می داند. اما این اشتباهی تراژیک است. آنها می خواهند سینما را از بین ببرند.

خوان ساندرا از اسکرین اینترنشنال هم می گوید: «حتی اگر دولت نخواهد سینمای رو به رو شد داخلی را نابود کند، کاری که کرده است کاملاً چنین چیزی را تداعی می کند و موجب آن نیز می شود. آنها نمی دانند سینما چطور کار می کند. آنها می گویند همه فیلم ها باید تجاری باشد و سود اقتصادی داشته و از محل همین سودها هزینه های خود را دربیاورد. اما آنها متوجه نیستند که اگر هالیوود سر پا است. به خاطر این است که از محل مالیات ها ازدولت آمریکا پول می گیرد و درآمد دارد.»

بخشی از مشکلی که بروز کرده به خاطر مشکلات فرهنگی و عقیدتی است که بین فیلمسازان عمدتاً چپ گرا و دولت راست گرا وجود دارد. به لحاظ تاریخی تهیه کنندگان و کارگردان های مستقل که مخالف دیکتاتوری ژنرال فرانکو بودند، فیلم های استعاره ای هوشمندی می ساختند که به دلیل همین ویژگی ها از رادار سانسور دولت با زیرکی عبور می کردند. در اواخر دهه 1970 وقتی دموکراسی به اسپانیا آمد، این نویسندگان و کارگردان ها توانستند به طریقی جدید خود را مطرح کنند. شرایط برای هنر سینما ایده آل بود. تا اینکه سال 2003 و حمله به عراق رسید و چالش ها بین دولت و این قشر از هنرمندان دوباره آغاز شد. دولت خوزه ماریا آزنار از جنگ علیه عراق حمایت کرد اما با انتقاد شدید کارگردان ها و نویسندگان رو به رو شد. تروبا می گوید: «از اینجا بود که شکاف بین دو طرف سر باز کرد و حالا دولت می خواهد انتقام این انتقادها را بگیرد.

جامعه هنری اسپانیا اغلب از جشنواره «گویا»، نسخه اسپانیایی اسکار، استفاده می کنند تا امتیازاتی را در مقابل بروکرات های وزارتخانه ای و تحقیر آنها به ثبت برسانند. امسال نیز این شرایط تفاوتی نداشت و در حضور خوزه ایگناسیوورت، وزیر فرهنگ اسپانیا در جشنواره کاملاً حس شد او مجبور بود کاملاً فضای تمسخری که او را فراگرفته بود، تحمل کند. ورت مدعی است کاهش بودجه سینما ربطی به مسایل سیاسی ندارد. او در مصاحبه ای که چند روز قبل از حضور در جشنواره کرده بود، گفت: «این کاهش بودجه کاملاً عادلانه است. ما تمام مدل های اقتصادی برای سینما را مرورکردیم و این یکی روی یارانه کمتری تاکید می کند. ما نمی خواهیم به سینما و یا بخش خلاق آن ضربه بزنیم. اما نیازمند مدل اقتصادی جدیدی برای سینمای خود بودیم.»

همیشه برای سینماگرانی که از سوی جایی دیگر تغذیه می شوند خطراتی وجود دارد. پل جولیان اسمیت، یک کارشناس سینمای اسپانیایی زبان در دانشگاه نیویورک می گوید: «سینمای اسپانیا همیشه به سوبسید دولت بوده است. اکنون با سرباز زدن دولت از ادامه حمایت از سینما، آنها مجبور خواهند بود هزینه های خود را از جایی دیگر بویژه از آمریکای لاتین تامین کنند.»

خیلیاز تهیه کنندگان به بازگشت پول خود در سال های پس از اکران فیلم شان تکیه دارند. اما این سیستمی است که اغلب به آن خدشه وارد می شود. در این مسیر فیلم هایی که با بودجه ای اندک تهیه شده اند، در ریسک و خطر بیشتری قرار دارند. این فیلم ها اگر درگیشه موفق نشوند، تهیه کنندگان بخشی از سرمایه گذاری را باز پس می گیرند. به همین دلیل است که اکنون نگرانی ها فزاینده ای سینمای اسپانیا را به خاطر این کاهش بودجه فرا گرفته است. سوزاندلا سی یرا مدیر انستیتوی هنرهای تصویری و صوتی می گوید: «به این ترتیب ما از پس بدهی هایمان که بابت فیلم هایی هستند که تازه اکران شده اند، بر نمی آییم.»

اما مشکل بزرگتر سینمای اسپانیا، مساله کپی رایت و سرقت هایی است که منافع فیلمسازان را تهدید می کند.

آنچه بیشتر موجب نگرانی می شود این است که کاهش بودجه در حالی که تهیه کنندگان فقط به بازگشت پول خود و سرمایه گذاریشان می اندیشند، باعث نسل کشی سینمای اسپانیا شود. آن طور که پل جولیان اسمیت می گوید اخیراً گرایش جدیدی در جشنواره سن سباستین دیده شده است.

او توضیح می دهد: «یکی از ژانرهای مورد علاقه سینمادوستان، ژانر علمی تخیلی است که هواداران زیادی هم در تلویزیون دارد.» او می گوید: «در نتیجه این باعث می شود، فیلمسازان مجرب در اعتراض به این کار دولت، تبدیل به دشمن تلویزیون شوند که این خود مشکلات زیادی را به بار خواهد آورد.»

با این حال هنوز همه امیدها از دست نرفته است. سه فیلم از چهار فیلم محبوب کنونی در اسپانیا، محصولاتی داخلی هستند که اولین آنها نیز فیلمی از الکس دلا ایگلسیاس است. اما به هر حال هنوز خیلی راه باقی است تا سینمای اسپانیا بتواند خود را در جشنواره های بین المللی مطرح سازد.

منبع: Guardian