به گزارش سراج24 به نقل از ایسنا، سیدمحسن موسوی گرمارودی، نویسنده کتاب «زیارت پیاده، سفر عشق» در یادداشتی نوشته است: برای پاسخ به این سوال ابتدا به قرآن کریم رجوع می‌کنیم. در آیه ۲۷ سوره حج آمده «وَ اَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَاْتُوکَ رِجالاً وَّ عَلی کُلِّ ضامِرٍ یَّاْتیِنَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمیق»؛ «و مردم را به ادای حج اعلام کن تا پیاده و سواره و از راه دور (به سوی خانه خدا) بیایند».
توجه کنیم که خدای متعال در دستور به حج، زائر پیاده را بر زائر سواره مقدم می‌شمارد، بنابراین اگر پیاده رفتن، باعث ناتوانی از انجام مناسک حج نشود، بهتر است که انسان پیاده مشرف شود.
در روایتی ذیل همین آیه شریفه از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که «لِلْحَاجِّ الرَّاکِبِ بِکُلِّ خُطْوَةٍ تَخْطُوهَا رَاحِلَتُهُ سَبْعُونَ حَسَنَةً وَ لِلْحَاجِّ الْمَاشِی بِکُلِّ خُطْوَةٍ یَخْطُوهَا سَبْعُمِائَةِ حَسَنَةٍ مِنْ قِیلَ مَا حَسَنَاتُ اَلْحَرَمِ قَالَ ص الْحَسَنَةُ بِمِائَةِ أَلْفٍ حَسَنَاتِ الْحَرَمِ (مستدرک الوسائل، حسین نوری، نشر موسسة آل البیت (ع) لإحیاء التراث، لبنان ج۸ ص۳۰) کسی که سواره حج گزارد، در برابر هر گامی که مرکب او برمی‌دارد، هفتاد حسنه و پاداش دارد اما کسانی که پیاده برای حج حرکت می‌کنند، به هر گام خود هفتصد حسنه حرم خواهند داشت».
از پیامبر پرسیدند که منظور از حسنه و پاداش حرم چیست؟ ایشان فرمود: «پاداش و حسنه‌ای است که هر کدام با یکصد هزار حسنه برابری می‌کند». توجه داشته باشیم یکی از شرایط حج استطاعت است، بنابراین سفر پیاده زائران خانه خدا نمی‌تواند به دلیل فقر باشد بلکه این عمل با توجه به مستطیع بودن زائر، اجرای هر چه بهتر فرامین الهی است.
درباره این موضوع که اولین زائر پیاده چه کسی بوده است، باید اشاره کرد که در مسجد کوفه فردی از امیرالمؤمنین علی(ع) پرسید آدم(ع) چند مرتبه حج به‌جا آورد؟ حضرت فرمودند: «سَبْعِینَ حَجَّةً مَاشِیاً عَلَی قَدَمَیْهِ: هفتاد حج پیاده. (بحار الأنوار، محمدباقر مجلسی، نشر دار احیاء التراث العربی، لبنان ج٩۶ ص۴۰)
حضرت فاطمه زهرا(س) هر هفته پیاده به زیارت قبر حضرت حمزه(ع) در اُحد می رفتند. (دعائم الإسلام، ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، قم، ۱۳۸۵ق. ص۲۳۹)
امام حسن مجتبی(ع) ۲۵ سفر از مدینه منوره پیاده به زیارت خانه خدا رفتند در حالی که شترهای قربانی را در برابر ایشان یدک می‌کشیدند و اسبان راهوار هم همراه داشتند و گاهی هم پابرهنه این مسیر را می‌پیمودند. (فضایل پنج تن در صحاح ششگانه اهل سنت، محمد ساعدی خراسانی، نشر فیروزآبادی، ج۴ ص۲۰۶ و تاریخ الخلفاء، سیوطی، نشر دارصادر، بیروت ص۲۲۴)
در زندگی اهل بیت(ع) زیارت پیاده بسیار زیاد دیده می‌شود که متاسفانه نمی‌توان در این مجال کوتاه همه مطالب را بیان کرد و علاقه‌مندان را به دو جلد کتابی که در این مورد نوشته‌ام به نام "زیارت پیاده، سفر عشق" نشر شاملو ارجاع می‌دهم.
اخیرا می‌گویند که پیاده‌روی اربعین یا پیاده‌روی مشهد. توجه داشته باشیم که ما به پیاده‌روی نمی‌رویم بلکه به زیارت می‌رویم بنابراین بهتر است به جای پیاده‌روی بگوییم «زیارت پیاده» مثلا زیارت پیاده اربعین.
بعضی گفته‌اند که شاید زیارت پیاده به جهت فقر و ناتوانی از تهیه وسیله نقلیه است که در پاسخ باید گفت زائر پیاده یا فقیر است و یا ثروتمند. اگر فقیر است و پیاده می‌آید پس آنقدر عاشق است که حاضر است حتی پیاده به زیارت بیاید و اگر ثروتمند است و پیاده می‌آید که قطعا عاشق است و می‌خواهد که در راه عشق زحمت بیشتری تحمل کند و اجر بیشتری ببرد.
در هر صورت «زائر پیاده عاشق است».
