به گزارش سراج24، انقلاب اسلامی بدین معنی است که تحول و دگرگونی های عمیق ساختاری با ماهیت جایگزینی نظام سیاسی مبتنی بر مبانی و ارزش های الهی- اسلامی جایگزین نظام دیگری شود. شکی نیست که انقلاب اسلامی ایران در نوع خود انقلابی سترگ، تاثیرگذار و در عین حال منحصر به فرد در نیمه ی دوم قرن بیستم بود آن هم در برهه ی زمانی که مکاتب فلسفی متعدد هر یک دنیا را میان بلوک های فکری فارق از ادراکات عقلی و ارزش های انسانی تقسیم کرده بودند. وقوع چنین حادثه ای مسیر دیگری از احیای جهان بینی نور و معنویت بشری با حاکمیت قرآن بود. که طومار تمام معادلات سیاسی و تئوری های اندیشمندان مدعی غربی را بهم پیچید. این منحصر به فرد بودن قطعا بزرگ نمایی نیست. شناسایی وجه تمایز انقلاب اسلامی با تمامی انقلاب های دیگر تاریخ سهل و ممتنع است. سهل است چرا که به راحتی و با مطالعه ی تاریخ و انقلاب های دیگر می توان تفاوت ها را لمس کرد. ممتنع است از آن جهت که می بایست با بینشی عمیق و خرد عقلانی به مطالعه ی ابعاد انقلاب و دستاوردهای آن پرداخت. فصل ممیزه ی اصلی این انقلاب با انقلاب های دیگر در اسلامی بودن آن است گذشته از این رکن بی نظیر، ویژگی های دیگر انقلاب اسلامی را می توان از قرار زیر برشمرد.
رهبری منحصر به فرد
یکی از اساسی ترین و مهم ترین ویژگی های انقلاب اسلامی ایران تحت امر و هدایت رهبری دینیِ شخصیتی به تمام معنا کامل با درجه ی اعلای علمی، و آراسته و وارسته به فضایل اخلاقی بود. که در عین مهربانی و عطوفت و تواضع با ضعیفان و زیر دستان در مقابل ظالم و نفوذ بیگانگان انعطاف ناپذیر بودند. امام خمینی (رحمت الله علیه) یگانه رهبری بودند که در عین تسلط بر احکام و معارف دینی و با ایمان راسخ به نصرت ایشان و اراده ی پولادین در چنان سطحی از نفوذ شگرف در دلها قرار داشتند که اندیشمندان غربی را وا داشت که خاستگاه این محبوبیت و مقبولیت را تئوریزه کنند. ایشان یک انسان کامل بودند که درک بسیار عمیقی و عقلایی از رویدادهای تاریخی و پیرامونی داشتند و این موضوع سبب می شد. با جدیت و اطمینان خاطر و شناخت درست از اوضاع، درباره امور اظهار نظر کنند تصمیم بگیرند و یا اقدامی انجام دهند. رهبری و هدایت ایشان بی شک رمز اصلی شکل گیری و تداوم جریان انقلاب بود.
مشارکت گسترده ی مردمی
این که انقلاب اسلامی یک انقلاب به معنای حقیقی مردمی بود یک شاخص مهم از این رویداد عظیم است. مشارکت فراگیر و همگانی گروههای اجتماعی و مردمی که همه یک صدا خواهان برقراری حاکمیت احکام و دستورات اسلام و قرآن بودند نظر اکثر تئوریسین های غرب را برانگیخته بود. بهت و حیرت این موضوع از آن حیث بود که انقلاب های بزرگ دیگر دنیا از این ویژگی بی بهره بودند. به عنوان مثال در انقلاب کبیر فرانسه بورژا و طبقه ی متوسط شهری نقشی بی بدیل در سرنگونی بوربون ها داشت. یا در انقلاب روسیه نیز طبقه ی کارگر رکن اصلی سرنگونی حکومت تزار بود. اما در انقلاب اسلامی همه ی توده های ناراضی جامعه با هدف سرنگون کردن کاخ ظلم و بی عدالتی قیام کردند.و در پیشبرد اهداف انقلاب مشارکت گسترده ای داشتند.
ایدئولوژی
ایدئولوژی انقلاب ماهیت دو وجهی داشت. وجه نخست آن مبتنی بر نفی هرگونه تکیه بر قدرت های بیگانه و وجه دوم نیز مذهبی بودن آن است. در رویکرد اول تمایل اکثریت مردم با اعتقاد به تداوم امامت به شکل ولایت فقیه بنیانگذار الگویی مغفول مانده از حاکمیت اسلام در قرن بیستم بودند. ملت ایران با انتخاب امام خمینی به عنوان رهبر فقیه جامع الشرایط، انقلاب را در مسیر رهنمود های مادی، معنوی، و سیاسی دستورات اسلام قرار داد تا در نهایت پرچم این مکتب را به دست یگانه منجی عالم بشریت بسپارد. در شقه دیگر جستار ماهیت عقیدتی انقلاب، انگاره ی سلبی نفوذ قدرت های بیگانه منجر شد جوانان ما به باز تولید ارزش مفهوم انگیزشی ما می توانیم بپردازند. و بیاموزند که بدون تکیه بر قدرت های شرقی و غربی و یا هر قدرت دیگری قادر ند انقلاب را به سر منشا مقصود برسانند. و این همان اصل و مبنای استراتژی انقلاب در برخورد و تعامل با جهان پیرامونی است.
منبع: البرزبان
