به گزارش سراج24،حملات مشترک عربستان ،اسرائیل و ترکیه به ایران در کنفرانس امنیتی مونیخ درروز گذشته، تا آنجا که به اسرائیل مربوط می شود امر تعجب آور و تازه یی نبود .اما به کار گیری ادبیات مشابه از سوی آنکارا و ریاض توجه زیادی را به سوی خود جلب کرد. به گونه یی که تصور می شد هر سه مقام سخنران انشایی از روی دست هم می خوانند.آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع اسرائیل گفت هدف ایران "تضعیف ثبات در کشورهای خاورمیانه و در نهایت عربستان سعودی است."جبیر وزیر خارجه عربستان هم ایران را متهم به بی ثباتی در منطقه کرد ونهایتا چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه با ادبیاتی کاملا یکسان تهران را متهم به بی ثباتی منطقه و ترویج به قول او فرقه گرایی در منطقه کرد.مضحک است آنها هیچ اشاره یی به نقش کشور های خود در بحران های خونین منطقه از سوریه و عراق گرفته تا یمن و فلسطین و ناامنی در اروپا وجامعه جهانی نکردند.
دیدگاه های مشترک آنها البته به خودی خود دستکم برای حاضران در کنفرانش امنیتی مونیخ به باور من ،حاوی نکات تازه یی نبود.آنهم برای کسانی که دیدی عمیقا کارشناسی به مشکلات و معضلات جامعه جهانی ومشخصا خاورمیانه عربی و خلیج فارس دارند و منطقا در خفا نمی توانند به خود دروغ بگو یند.نمونه این نگرانی واقعی گزارش سپتامبر سال گذشته سرویس های امنیتی آلمان به خانم مرکل بود که آشکارا به حمایت سیستماتیک عربستان،امارات و قطر از گروه های تروریستی اعتراف کردند. (شبیه گزارش سازمان های اطلاعاتی آمریکا به آقای اوباما در سال 2104). اما آنچه بیش از پیش توجه کارشناسان امور منطقه را به سوی خود جلب کرده ،مواضع عربستان وترکیه است که به نظر می رسد بر اساس دکترینی در حال شکل گیری ست که آنکارا در تدوین آن نقش بسیار مهمی داشته و مبنای آن ایجاد یک همسویی عملی مخاطره آمیز برای کنترل ،یا آنطور که خود می گویند مهار تهران در منطقه است. البته این استراتژی است که سعودی ها سالهاست با همکاری دیگر اعضای شورای همکاری خلیج فارس آن را دنبال می کنند. اما نکته کلیدی آن است که معطوف کردن این سیاست از منطقه خلیج فارس به مرزهای شمالغربی ایران با هدف درگیر کردن ترکیه الزاما به معنای موفقیت آن نیست واین بزرگترین اشتباه محاسباتی آنکارا است.نکته بسیار مخاطره آمیزی که نتایج و عواقب آن را هرچند باید انتظار کشید،اما از جنبه تحلیلی هیچ دلیل و ادله قانع کننده یی در دست نداریم که نشان دهد فقدان موفقیت نمونه متزلزل همکاری های امنیتی و دفاعی شورای همکاری خلیج فارس، اینبار از جانب ترکیه نتیجه مثبتی به دنبال داشته باشد.
به باور من آنچه بیشتر منجر به اتخاذ مواضع مشترک اینچنینی خصوصا از جانب ترکیه شده، پالس های ناموزونی ست که از جانب دانلد ترامپ در یافت می کنند و این برداشت اشتباه را به دریافت کنندگان القا کرده کاخ سفید 2017 برای همکاری امنیتی با متحدان خود در منطقه آماده است. پالس های ارسالی شایدواقعی باشند اما پایداری آنها با تردید جدی روبروست.آنگاه که به روش و متد سیاسی رئیس جمهور ایالات متحده نگاه می کنیم و در درست و محکم بودن سیاست های دائم التغییر اودچار تردید اساسی می شویم.
اما تا آنجا که به ترکیه و عربستان مربوط می شود، مواضع رهبران این کشور ها در قبال ایران به لحاظ نتایج راهبردی ، بعید است در حالت پایداری باقی بماند. نه به دلیل مواضع ایران که تاکنون نشان داده در دام آنها گرفتار نشده،بلکه عمدتا به این دلیل که واقعیات منطقه (مستقل از ایران) به گونه یی نیست که آنها را قادر به یک همسویی دائمی و استراتژیک نماید . خصوصا زمانی که پای اسرائیل وافکار عمومی خاورمیانه وسط باشد که هر گونه همسویی و وحدت رویه را با چالش منفی جدی روبرو خواهد کرد . این چالش هیچ ربطی به ایران ندارد،هرچند آنها درصدد هستند با سرو صدا در پشت موضوع ایران پنهان و حقایق تلخ خاورمیانه را کتمان کنند. آمریکا را نمی دانم ،اما اروپا اگر واقعا به دنبال حل وفصل مشکلات امنیتی خود است،با دیدگاه هایی از این دست که ترکیه نامتعادل،عربستان عصبی و اسرائیل ماجراجو دنبال می کنند، قادر به فائق آمدن بر این مشکلات رو به فزونی نیست. این روش نامتعادل و عصبی ثمره یی جز عمیق تر شدن بحران ها و خونین تر شدن آنها ندارد. عبدالباری عطوان روز گذشته در روزنامه فرامنطقه یی الرای الیوم با طرح سوال مشابه می نویسد" پرسشی که مطرح می شود و پاسخ دادن به آن دشوار است دلایل و انگیزه های دولت آمریکا برای کوبیدن بر طبل جنگ و تشکیل ائتلاف های سیاسی و نظامی در منطقه برای مواجهه با ایران است.معتقدیم چیزی به نام خطر ایران وجود ندارد، بلکه تلاش هایی برای بزرگ نمایی آن و احیای آن از سوی دولت جدید آمریکا با تحریک بنیامین نتانیاهو برای ایجاد یک خاورمیانه جدید براساس تشکیل یک ائتلاف جدید با کشورهای عرب سنی بخصوص کشورهای حوزه خلیج فارس، مصر، اردن و ترکیه است".سردبیر رای الیوم در انتها نتیجه می گیرد "آنچه که یقین داریم این است که این ائتلاف عربی - اسرائیلی با مقاومت سخت روبرو خواهد شد". سخن درستی ست، اما آن زمان بی شک تاوان این اشتباه بزرگ را بیش از همه ترکیه پس خواهد داد.
منبع:خبرآنلاین
