به گزارش سراج24 ، این "دوره محیط زیستی" هم رو به پایان است اما با وجود اینکه انتظار می‌رفت، تجربیات ریاست در دوره‌های پیشین محیط زیستی خانم ابتکار و پدرشان، ایشان را در جهت ثبت موفقیت‌های زیست‌محیطی چشمگیری در کارنامه دولت یازدهم که خود را دولت محیط زیستی لقب داده همراهی کند، نه‌تنها شاهد برآورده شدن این انتظارات نیستیم بلکه عملکرد سه سال اخیر این بانوی سبزپوش به‌نسبت دوره‌های پیشین ریاست ایشان در سازمان حفاظت محیط زیست به‌مراتب ضعیف‌تر دانسته شده و انتقاداتی پیاپی در زمینه‌های متعدد محیط زیست را متوجه دولت یازدهم ساخته است، دولتی که احتمالاً با همین انتظارات و با توجه به سوابق خانم ابتکار، سکان حفاظت از محیط زیست کشور را به دست ایشان سپرد اما امروز بخش عمده‌ای از دردسرهای خود را مدیون این انتخاب است.
در حالی که چند ماهی بیشتر از عمر دولت یازدهم باقی نمانده و مقوله محیط زیست و معضلات مزمن آن، یکی از پرمخاطب‌ترین موضوعات در رسانه‌ها به شمار می‌رود، حلقه قرمزرنگ ابتکار و سایر مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست در پاسخگویی به رسانه‌ها روز به روز محدود و محدودتر می‌شود، به‌گونه‌ای که به‌جرئت می‌توان گفت ارتباط این سازمان با برخی رسانه‌ها به‌طور کامل قطع شده است؛ رسانه‌هایی که ابتکار از هر فرصتی استفاده می‌کند تا آنها را "رسانههای خاص" لقب داده و انتقاداتشان را به غرض‌ورزی‌های سیاسی نسبت دهد و بدین ترتیب بار عدم پاسخگویی خود و سازمان متبوعش به این رسانه‌ها را از دوش بردارد اما در برابر عبارت ابتکاری "رسانههای خاص"، می‌توان مقوله‌ای تحت عنوان "رسانههای امن" و حاشیه امنی را که برای پناه گرفتن مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست فراهم آورده‌اند پیش کشید، رسانه‌هایی که بخش محیط زیستشان به نسخه‌هایی از پورتال سازمان حفاظت محیط زیست با رنگ و لعابی متفاوت بدل شده است و بی‌آنکه در گفت‌وگوهای خود با مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست بحثی از چالش‌های زیست‌محیطی روز به میان آورده و جویای توضیحاتی قابل قبول برای انتقادات و پرسش‌های جامعه شوند، تریبون‌هایی شده‌اند برای نطق یک‌جانبه و بی‌حاشیه مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست.
به‌عبارتی دیگر در حالی که ارجحیت اهداف سیاسی بر اهداف زیست‌محیطی یکی از عمده‌ترین انتقادات نسبت به عملکرد معصومه ابتکار به شمار می‌رود، این بانوی سبزپوش که به‌عنوان سیاسی‌ترین مقام مسئول زن در کشور شناخته می‌شود همواره تلاش می‌کند انگشت اتهام سیاسی‌کاری را از پیش روی خود چرخانده و به‌سمت کلیه منتقدان خود نشانه رود، خواه منتقدان بخت‌برگشته آشنایی ولو اندکی از سیاست داشته باشند یا نه.
به‌عنوان مثال، امروز یکی از اصلی‌ترین انتقاداتی که متوجه ابتکار شده و از سوی وی به برچسب غرض‌ورزی سیاسی ممهور می‌شود، ادعای آبگیری 63 درصدی تالاب هورالعظیم است، ادعایی که بارها در انتقادات تند نمایندگان استان خوزستان "دروغگویی" عنوان شده اما همچنان از سوی معصومه ابتکار به‌عنوان یکی از دستاوردهای دولت یازدهم مطرح می‌شود تا منشأ داخلی ریزگردها را رفع‌شده جلوه داده و حل بحران ریزگردها را که با این اوصاف تنها منشأ خارجی دارد به سال‌های دور و پس از حل مشکلات سیاسی منطقه موکول کند و پرسش‌های رسانه‌ها درباره این ادعای خوش‌آهنگ را بی‌جواب بگذارد، پرسش‌هایی از این دست که مبنای این آمار 63 درصدی چیست و آیا بخش مورد اشاره با آب آبگیری شده یا با فاضلابی مملو از کودهای شیمیایی و آلاینده‌ها.
اما در حالی که پرسش‌های محیط زیستی برخی از رسانههای ملی کشور که مدت‌هاست بی‌آنکه پاسخی از سوی ابتکار و معاونان و مدیرانش، به‌همراه داشته باشند در ذهن مخاطب انبار شده‌اند و دقیقاً در بحبوحه معضلاتی چون آلودگی هوا و شیوع آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان در نتیجه عملکرد ضعیف سازمان حفاظت محیط زیست در مهار نسل‌کشی پرندگان در تالاب‌های شمال و جنوب کشور که هنوز توضیحاتی قابل قبول از سوی ابتکار را در رسانه‌ها به‌دنبال نداشته، در کمال تعجب این بانوی سبزپوش را در شبکه تلویزیونی یورونیوز و سپس الجزیره مشاهده می‌کنیم تا با شرکت در یک مصاحبه سیاسی تمام‌عیار که حتی کلامی از آن با مقوله محیط زیست چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی ارتباط ندارد پرسشی کهنه در ذهنمان تداعی شود: سبزپوشی این بانو از جنس محیط زیست است یا سیاست؟
