جشنواره خصوصی و دولتی؛ ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا

به گزارش سراج24،وقتی مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال تصمیم‌گیری برای برگزاری نهمین جشنواره موسیقی نواحی بعد از چند سال تعطیلی آن هم در کرمان بودند؛ وقتی مسئولان برگزاری این جشنواره دی ماه 1394 را به عنوان زمان برگزاری انتخاب کردند و بعدها یادشان افتاد که در این ماه از سال جذب توریست امکان‌پذیر نیست؛ وقتی جشنواره در سال 94 برگزار نشد و به اردیبهشت سال 95 موکول شد؛ وقتی یک ماه مانده به آغاز جشنواره روابط عمومی جشنواره را کنار گذاشتند؛ وقتی دبیر نهمین جشنواره موسیقی نواحی تماس‌های مکرر خبرنگاران پاسخ نمی‌داد که مبادا مجبور به پاسخ‌گویی به خبرنگاران باشد؛ وقتی دبیر جشنواره و مسئولان دیگر تمام تلاش خود را کردند تا کاستی‌های جشنواره را از چشم خبرنگارانِ حوزه موسیقی دور نگه دارند؛ وقتی مسئولان جشنواره موسیقی نواحی از برخی آشنایان خود در برخی رسانه‌ها گزارش کار می‌خواستند؛ وقتی جشنواره موسیقی نواحی به دورهمی‌ای ساده و البته با تبلیغات کاذب تبدیل شد، وقتی تمامِ اطلاع‌رسانی‌های نهمین جشنواره موسیقی نواحی در انحصار روابط عمومی جشنواره بود تا مبادا واقعیت‌ها بر مخاطبان آشکار شود...

درست هم‌زمان با همه این رویدادها، کسانی بودند که چراغ خاموش حرکت می‌کردند و در دلِ مناطق مختلف ایران به دنبال دُردانه‌های نابِ موسیقی نواحی بودند تا جشنواره‌ای برای موسیقی نواحی و با عنوان «آینه‌دار» برگزار کنند.

جشنواره‌ای که نه برای پُر کردنِ رزومه و راضی‌کردنِ مدیران، که برای پرداختنِ واقعی به موسیقی فولکلور بود. جشنواره‌ای که به فکر دورهمی‌های پرزرق و برق نبود و نگاهی اصیل به موسیقی داشت و دارد.

احسان رسول‌اف رئیس جشنواره «آینه‌دار» خوب می‌دانست که باید سراغ چه کسی برود. او از همان آغاز محمدرضا درویشی را به عنوان دبیر جشنواره موسیقی نواحی «آینه‌دار» انتخاب کرد تا مطمئن شود که نگاهی دقیق و حرفه‌ای به موسیقی نواحی خواهد داشت. درویشی پژوهشگری است که تقریبا تمام مناطق ایران را گشته و صدای ساز و آواز بیشتر استادان و پیشکسوتانِ موسیقی نواحی را از نزدیک شنیده‌ است.

«آینه‌دار» به جای نگاهی دورهمی، این مسئله را درک کرده که موسیقی نواحی ایران گستردگی بسیاری دارد و نمی‌توان در هر دوره به موسیقی همه‌ی مناطق ایران پرداخت. مسئولان «آینه‌دار» منافع شخصی را کنار گذاشتند و تصمیم گرفتند در هر دوره به موسیقی منطقه‌ای خاص بپردازد. آنان مستقیم رفتند به سراغ اصالت‌ها و ریشه‌های موسیقی هر منطقه؛ یعنی پیرترین‌ها و پیشکسوتان در اولویت بودند تا اصالت‌ها و نغمه‌های ناب در جشنواره «آینه‌دار» اجرا و البته ثبت شوند.

«آینه‌دار» در نخستین دوره‌اش به موسیقی شرق ایران پرداخت و در دومین دوره‌اش به موسیقی جنوب و در تیر 1395 سومین دوره‌اش را به موسیقی مناطق زاگرس‌نشین اختصاص داد.

آنان برای پرداختن به موسیقی مناطق زاگرس نشین به جای این که سراغِ دوستان خود بروند و آنان را بزرگ کنند، مستقیم به سراغ استادان و پیشکسوتان موسیقی این مناطق رفتند تا ناب‌ترین و اصیل‌ترین نغمه‌ها را به گوش مردمانِ پایتخت برسانند.

در این دوره یعنی دوره‌ی سوم جشنواره «آینه‌دار»، محمدرضا درویشی دیگر دبیر جشنواره نیست و شاید همین نبود او باعث شد که کاستی‌هایی در این دوره از جشنواره به چشم بیاید.

به قطع «آینه‌دار» جشنواره‌ای بدون نقص نیست و ایرادهایی در برگزاری دارد. برای مثال در روز نخستِ همین دوره‌ی اخیرش در آغاز برنامه‌ها تاخیرهایی یک‌ساعته و حتی بیشتر به چشم می‌خورد که موجب ناراحتی علاقه‌مندان شد. صدابرداری و آنچه در سالن به گوش مخاطبان می‌رسید هم بی‌ایراد نبود اما در عین حال نغمه‌ها و نواها گاهی آنقدر ناب و اصیل بود که کاستی‌ها چندان به چشم نیاید.

برخورد مناسبِ مسئولانِ تالار رودکی هم موجب شد تا مخاطبان با رضایت موسیقی ناب مناطق زاگرس را بشنوند.

مسئولان جشنواره «آینه‌دار» در دوره‌های گذشته کارنامه‌ای از خود به جای گذاشتند که موجب شد کسانی مانند حسین علیزاده، علی‌اکبر شکارچی و ایرج رحمانپور حضور در سومین دوره‌ی جشنواره را بپذیرند و هر کدام کارگاه‌هایی تخصصی در سومین دوره‌ی جشنواره موسیقی نواحی «آینه‌دار» داشته باشند.

در اختتامیه جشنواره هم گلایه‌هایی از سوی برخی از پیشکسوتان وجود داشت و برخی معتقد بودند که به موسیقی برخی از مناطق زاگرس نشین آنچنان که باید، پرداخته نشد. شاید علت این امر هم گستردگی و تنوع موسیقی در این مناطق است.

علاقه‌مندان به موسیقی مناطق مختلف ایران و کسانی که سری به جشنواره «آینه‌دار» زده‌اند بی‌شک دیگر منتظر برگزاری جشنواره موسیقی نواحی از سوی وزارت ارشاد و زیرمجموعه‌اش یعنی معاونت هنری نیستند؛ چرا که به خوبی می‌دانند نگاه جشنواره‌های دولتی به هیچ وجه حرفه‌ای نیست و آنان فقط به برگزاری برای سنگین کردنِ رزومه فکر می‌کنند تا به  نوعی دهان مسئولان بالادستی را ببندند.

پس باید منتظر بود و دید که «آینه‌دار» در دوره‌ی بعدی‌اش موسیقی نابِ کدام منطقه را به گوش علاقه‌مندان می‌رساند.

منبع:تسنیم