گروه فرهنگی «سراج24»-مرتضی اسماعیل دوست: اگر چه در یادداشت های تحلیلی پیشین نقدهایی اساسی به مجموعه برنامه های رسانه ملی صورت گرفت اما در این میان می توان مواردی از توفیق برخی آثار تولیدی در تلویزیون را نشان گرفت و به معرفی و توجه مخاطب به این گونه آثار موفق اقدام کرد. از طرفی پرداخت به این مجموعه های موفق تلویزیونی می تواند نمونه ای از تجلی نگره ای باشد که بدان در یادداشت های پیشین اشاره گردید و آن بحث مهم خلاقیت در برنامه سازی تلویزیونی است، به نحوی که این بخش مهم چنان برجسته گردد تا معضلات مختلفی همچون فقدان بودجه مناسب را هم بتواند پوشش بخشد.
یکی از موفق ترین برنامه های پخش شده در تلویزیون که سری اول آن از سال 1393 آغاز و سری سوم آن در ایام نوروز 95 ادامه یافت، مسابقه مهیج «فرمانده» کاری از شبکه نوپای «افق» است. هنگامی که تماشای هیجان، نوآوری، تلاش و جسارت مردان مقاوم ایران زمین در کنار سواحلی نیلگون می تواند احساسی زیبا برای مخاطب ایجاد نماید و اگر این ها را در کنار انواع برنامه های تقلیدی و بدون خلاقیت تلویزیون قرار دهیم این احساس شیرین مضاعف می شود؛ برنامه هایی که گویی برای کپی کاری از انواع مدل های خارجی با هم به رقابت برخاسته اند!
آن چه در ارائه برنامه «فرمانده» به وضوح خود را نمایان می سازد، وجود اتاق فکری خلاق و گروهی کارکشته در برنامه سازی است که در میان انواع برنامه های تکراری به سراغ ایده ای جذاب و متفاوت در گروه برنامه های مسابقه و سرگرمی رفته اند. حاج محمد ناظری، فرمانده نیروهای ویژه نیروی دریایی سپاه پاسداران در این میان به عنوان مربی اصلی گروه های شرکت کننده به همراه دستیارانش به طراحی محورهای دشوار و حساس برنامه اقدام کرده و گروهی جوان و با انگیزه نیز ایفاگر بخش های مختلف این مسابقه دیدنی می شوند.
سازمان هنری رسانه ای اوج در ادامه طرح های موثری که به اشکال مختلف در زمینه مفاهیم ارزشی صورت داده بود این بار در قالب برنامه ای ترکیبی به ارائه مسابقه ای دست زده که توان دفاعی و استقامت و پایداری و صبوری افراد شرکت کننده را مورد محک قرار می دهد.
به طور حتم در مواقع ضروری و در میان انواع اتفاقاتی که می تواند در فراز و نشیب زندگی رخ دهد، میزان استفاده از ظرفیت های درونی آدمی و بهره مندی از خلاقیت هایی راهگشا اصل مهمی است و جوانان شرکت کننده در این پیمایش دشوار نیز چنین شرایطی را در فضایی واقع گرایانه تجربه می کنند.
مساله مهم دیگری که در تار و پود برنامه «فرمانده» کشف کردم، صداقت درونی آن بوده که بدون محتاط گرایی معمول دیگر برنامه ها به دنبال ارائه فضایی حقیقی است، چنان که در یکی از مسابقات برگزار شده اختلاف درونی رخ داده میان اعضا به شکلی بی کم و کاست از زبان آن ها بیان شد تا بیننده دریابد که چگونه در مسیر زندگی عدم حمایت لازم افراد از یکدیگر شکست و حتی تباهی را به دنبال خواهد داشت. از این رو «فرمانده» سرشار از زندگی است و همه چیز در مسیری از واقعیت سیر می شود. برای نمونه ای دیگر در همان مسابقه ای که اختلاف گروهی موجب شکست خوردن گردید، فرمانده ناظری به شکلی مقتدرانه اقدام به تنبیه افراد به شکل اجرای یک سری حرکات دشوار ورزشی اقدام کرد تا نشان دهد رقابتی جدی با برنامه های سطحی و تصنعی متفاوت است و این جا کارزار مبارزه است و تلاش...
برنامه «فرمانده» نشان داد که می توان از طریق ایجاد طرح هایی خلاقانه و ارائه ایده هایی متفاوت به تولید برنامه هایی ارزنده و قابل ارزش با توجه به بافت و مختصات بومی گرایی رسید. در این باب باید بیان داشت که برنامه «فرمانده» جهانی ایرانی دارد و بدون توجه به هرگونه دلبستگی به برنامه های آن سویی به زبانی ایرانی با مخاطب ایرانی سخن می گوید.
